خرید و دانلود نسخه کامل کتاب The Impact of Islam

توضیحاتی در مورد کتاب



به گفته برنارد لوئیس، سرپرست مطالعات خاورمیانه در دانشگاه پرینستون، در «بیشتر» قرون وسطی، «نه فرهنگ‌های قدیمی‌تر مشرق زمین و نه فرهنگ‌های جدیدتر غرب، مراکز اصلی بودند. تمدن و پیشرفت، اما جهان اسلام در این وسط. آنجا بود که علوم قدیم بازیافت و توسعه یافت و علوم جدید پدید آمد. در آنجا صنایع جدید متولد شدند و تولید و تجارت به سطحی که قبلاً بدون سابقه بود گسترش یافت. (برنارد لوئیس، چه غلطی شد؟ (2002)، ص 156)

نظرات لوئیس را می توان به عنوان نماینده تفکر دانشگاهی معاصر در نظر گرفت. در واقع، جهان متمدن و مترقی اسلام قرون وسطی غالباً با جهان مسیحیت قرون وسطایی که تقریباً در سطح جهانی عقب مانده و در خرافات پنهان شده است، در تضاد قرار می گیرد. با این حال، جای سوال است که آیا در هر زمینه مطالعاتی دیگری، عقیده‌ای کاملاً مخالف حقیقت تا به حال چنین ارزشی پیدا کرده است یا خیر.

در سپیده‌دم قرن دهم، بیشتر اروپا یک پس‌آب روستایی بود. تمام سرزمین‌های شرق البه (و تقریباً تمام شرق راین) زمین‌های بایر پر از وحشی‌ها و بدون اثری از تمدن باسواد بودند. آنهایی که در غرب، در گال و بریتانیا و حتی در ایتالیا بودند، خیلی بهتر نبودند. با این حال، در سال 1492، زمانی که کلمب سفر بزرگ اکتشافی خود را آغاز کرد، اروپا در آستانه سلطه بر جهان قرار گرفت. این قاره، از اقیانوس اطلس تا اورال، پر از شهرها و شهرهایی بود که تا حدی از سنگ و آجر ساخته شده بودند، با ده ها دانشگاه و اقتصاد پر رونق. سراسر اروپا با جاده هایی تلاقی می کرد که مجموعه ای شگفت انگیز از ثروت و محصول را از منطقه ای به منطقه دیگر منتقل می کرد. کتابهای چاپی همه جا بود و سواد، حتی در میان اقشار نسبتاً فقیر، بسیار رایج بود.

در جهان اسلام نیز همین روند را برعکس می بینیم. خانه اسلام قرن دهم را به عنوان باشکوه ترین تمدن روی زمین آغاز کرد. این شهر دارای شهرهای بزرگی مانند بغداد، سامرا، دمشق و اسکندریه بود که برخی از آنها حدود 500000 روح داشتند. تمدن آن زمان مملو از روح ایران ساسانی و سوریه و مصر بیزانس بود که ثروت، دانش و جمعیت آنها را به ارث برده بود. با این حال، پنج قرن بعد، کل منطقه به یادگاری رو به زوال تبدیل شد، و در برخی جاها به یک زمین بایر تبدیل شد. تضاد با اروپا نمی تواند بزرگتر باشد.

در کتاب جدید خود به نام تأثیر اسلام، مورخ امت اسکات به بررسی منشأ اسطوره “اسلام مترقی” می پردازد و به نتایج شگفت انگیزی می رسد: مسیحیت بود، او می یابد، نه اسلام، که اروپای بربر را بین قرن دهم و یازدهم متمدن کرده بود.

آنچه اسلام در این زمان به اروپا به ارث گذاشت، جنگ، دزدی دریایی و احیای گسترده تجارت برده بود – درست در زمان مسیحیت. تقریباً موفق شده بود آن را بکشد. بدتر از آن، به نظر می رسد مسلمانان با مثال خود بر رشد چندین ایده سمی در اروپا بین قرن یازدهم و چهاردهم تأثیر گذاشته اند، ایده هایی که می بایست پیامدهای گسترده ای داشته باشد. از جمله مفهوم «جنگ مقدس» (کاملاً بیگانه با مسیحیت)، استفاده از خشونت برای سرکوب مخالفان مذهبی، استفاده قضایی از شکنجه، و پذیرش خشونت علیه یهودیان. همه این چیزها قبل از اینکه در مسیحیت پیدا شود در اسلام یافت شده است.

علاوه بر این، اسکات متوجه می شود که فتوحات ترکیه در اروپا از قرن چهاردهم به بعد به شدت توسعه آن مناطق را متوقف کرده است. نمونه تجارت برده عثمانی، که گسترده بود، به احتمال زیاد الهام بخش اسپانیایی ها و پرتغالی ها شد تا تجارت برده اقیانوس اطلس را در قرن شانزدهم آغاز کنند.