خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Os Bastidores da Notícia: Histórias da Redação do ’ESTADÃO’

توضیحاتی در مورد کتاب

یک پنگوئن در دفتر تحریریه Estadão قدم می زند، در ساعت پایانی نسخه عصبی، و سعی می کند بفهمد کدام روزنامه نگار ساردین های خود را پنهان کرده است. یک رئیس خبر وقتی متوجه می‌شود که ناخودآگاه عکاسش را برای بازی در نقش همدست دزد در جریان سرقت از بانک در آونیدا پائولیستا فرستاده است و یک روزنامه‌نگار لباس‌هایش را در می‌آورد و در حالی که برهنه در میان طوفان سوار می‌شود، آنها را خشک نگه می‌دارد تا نکند. از دست دادن قرار ملاقات؛ یک عکاس در اتاق خبر گریه می‌کند، وقتی می‌گوید امیدوار بودم قربانی آتش‌سوزی در ساختمانی از بالای ساختمان بپرد و بمیرد تا بتواند عکس را در صفحه اول روزنامه بگیرد. .
برای خواننده، گزارش چاپ شده در روزنامه فقط محصول نهایی است، مانند نقاشی در نمایشگاه. با این حال، در Os Bastidores da Notícia، داستان هایی که هرگز به دست خواننده نرسیده اند به تصویر کشیده می شوند.
آنها گزارش هایی از نحوه ساخت گزارش ها، دشواری انتقال اطلاعات در مورد مناطق ویران شده توسط گل های آبرفتی به کابینه ها، فرشتگان نگهبان گزارشگر، که اخبار مخابره شده از طریق تلفن غیر قابل اعتماد را دریافت کردند، هستند. ناامیدی از حذف تمام کار یک روزه توسط قلم سانسور در دوران دیکتاتوری و همچنین چابکی ذهنی جانیو کوادروس که کشف سه قطعه طلا در تونلی که در زیر Ibirapuera حفر شده بود را به یک واقعیت تبدیل کرد که مردم را ساکت کرد. “اکوکاتوس” که سعی کرد کار را فلج کند.
اما گزارش هایی از پیروزی ها نیز وجود دارد. خود مدیر روزنامه ای که نسخه را با نتیجه بازی به پایان رسانده بود، به پایان رسید، شاهکاری تقریباً غیرممکن در دهه 1960. شوخی فراموش نشدنی توسط بوریس کاسوی در یک مهر کوچک متقاعد شده، غرور روزنامه‌نگاری که موفق به برقراری رابطه جنسی در تخت پاپ شد و دشواری متقاعد کردن یک اتاق خبر جنسی‌گرا که زنان نیز می‌توانند گزارشگر باشند.
این اثر خاطرات قهرمانانه روی مسکیتا را در میانه دیکتاتوری نجات می دهد و افسران ارتش دوم را مسئول زندگی خبرنگاران خود می کند که در حال دستگیری بودند، از رویای Freitas Nobre که گروهی از روزنامه نگاران را در USP گرد هم می آورد تا طراحی کنند. قانون کپی رایت که برای تضمین آنچه که برای خبرنگارانی که داشتند منصفانه بود… و همچنان از کار آنها در چندین وسیله نقلیه با یک پرداخت واحد و دشواری دفتر مطبوعاتی شهرداری شهرداری استفاده می شود که به دلیل بوروکراسی نفرین شده برزیلی، برای استخدام روزنامه نگارانی که وظیفه آنها “قبرکن” بود.
همیشه گفته می شود که یک روزنامه نگار برای یک روزنامه نگار می نویسد و چون تعداد ما کم است، نجات این داستان ها برای بسیاری از مردم جالب نخواهد بود، اما باید حفظ شوند، به ویژه در زمانی که نوشته های نوشته شده مطبوعات پژمرده می‌شوند و وقتی رسانه‌های الکترونیکی به اخبار غیرموثق و حتی دروغ پناه می‌دهند، به نظر مهم می‌رسد که کار خبرنگاران در دوران اوج روزنامه‌نگاری برزیلی چگونه بوده است.