خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Inhospitable World: Cinema In The Time Of The Anthropocene

توضیحاتی در مورد کتاب

در سال‌های اخیر، مدافعان محیط‌زیست و حقوق بشر پیشنهاد کرده‌اند که ما وارد اولین عصر جدید زمین‌شناسی از پایان عصر یخبندان شده‌ایم: آنتروپوسن. در این عصر جدید، انسان ها آمده اند تا ناخواسته هم آب و هوا و هم جهان طبیعی را تغییر دهند. بشر باعث انقراض دسته جمعی گونه های گیاهی و جانوری، آلودگی اقیانوس ها و تغییر غیرقابل برگشت جو شده است. از قضا، به نظر می رسد تلاش های ما برای مهمان نوازتر کردن سیاره برای خودمان، ما را به سمت انقراض اجتناب ناپذیر سوق می دهد. نیرویی از طبیعت، بشریت اکنون به عنوان عامل تاریخ متمرکز شده است. همانطور که جنیفر فی استدلال می کند، این وضعیت جدید برای علم زمین شناسی همان چیزی است که سینما برای فرهنگ بشری همیشه بوده است.

فیلم، مانند آنتروپوسن، محصول انقلاب صنعتی است، اما از تمایل به حفظ زندگی و تسلط بر زمان و مکان. همچنین خواستار ایجاد جهان های مصنوعی، آب و هوای غیرطبیعی و محیط های مرگبار برای سرگرمی، مطالعه علمی و ابداع استراتژی نظامی است. مراحل فیلمسازی، به معنای واقعی کلمه، فرآیندی است که طی آن دنیاها و آب و هوا به وجود می آیند و معنا می یابند، و نیروهایی را که این بی مهمانی سیاره ای جدید را پیش می برند، تقلید می کند. به عبارت دیگر، سینما تصویری از «طبیعت» در عصر بازتولیدپذیری مکانیکی آن ارائه می‌کند. فای استدلال می کند که سینما نمونه ای از فرآیندهای فلسفی، سیاسی و شاید حتی لجستیکی است که به وسیله آن می توانیم خود را با این نیروها تطبیق دهیم و همچنین دنیایی را بدون انسان در آن تصور کنیم. در حالی که نقد استاندارد اکولوژیکی به بحران زیست محیطی به عنوان بازگشایی وضعیت طبیعی ما توجه می کند، این کتاب به دنبال فیلم (از باستر کیتون، جیا ژانگکه، تا فیلم های آزمایش اتمی و اکتشافات اولیه قطبی) است تا چگونگی بازتاب آن بر خلقت و اکتشافات قطبی را بررسی کند. تخریب محیط های انسانی پیامدهای بی مهمانی زیست محیطی چیست؟ نظریه سینما و رسانه چه نقشی در به چالش کشیدن حق مفروض ما برای اشغال و سکونت در جهان دارد؟ به عنوان یک شکل هنری، فیلم از رابطه منحصر به فردی با دنیای مادی و عنصری که به تصویر می کشد و تولید می کند، برخوردار است. از طریق آن، ما ممکن است از جاه طلبی ها برای طراحی سیاره ای نامناسب که ممکن است دیگر ما را در خود جای ندهد، قدردانی کنیم.