خرید و دانلود نسخه کامل کتاب El país de uno: Reflexiones para entender y cambiar a México

توضیحاتی در مورد کتاب

یک تشخیص مخرب از وضعیت سیاسی و اجتماعی در مکزیک. دنیس درسر، شدیدترین دانشمند علوم سیاسی در مکزیک، در این کتاب تشخیصی متهورانه و ویرانگر از وضعیت سیاسی و اجتماعی حاکم بر کشور ما ارائه می‌کند، فساد نهادهای ما، هوس انحصارها، سوگیری مضر ایستگاه‌های تلویزیونی را محکوم می‌کند. با مدیریت اطلاعات و ترتیبات تاریک رهبران اتحادیه و حزب. کشور یکی محکومیت شجاعانه سالین ها و پیمان های شوم آنهاست. رومرو دشان که ثروت خود را با بدبینی به نمایش می گذارند. به مونتیئل که مصونیت از مجازات خود را در سراسر جهان طی می کنند. La Maestra و اعمال مشکوک او از قدرت. روباه ها با پیش فرض عظیم ناتوانی خود. کامل نسیف و همدستان وحشی آنها. به سیاستمدارانی که پدوفیل ها را می پوشانند، به قانون گذارانی که بدون ظلم دروغ می گویند. آنچه خوانندگان گفته اند: “متنی که همه مکزیکی های ناسازگار که خواهان کشوری بهتر هستند باید بخوانند.”

متنی که همه مکزیکی های ناراضی که خواهان کشوری بهتر هستند باید بخوانند.
رافائل رزندیز

من El país de uno را به‌روزرسانی El Laberinto de la Solitude می‌دانم، اما با اقدامات مشخص برای تغییر کشور.
کلودیو هرناندز

اگر واقعاً می خواهیم مکزیک را تغییر دهیم، این کتابی است که همه مکزیکی ها باید آن را بخوانند.
کریستینا دی فمت

مرور:

کشور یکی (مال من هم)
توسط لیدیا کاچو

از یک طرف مطبوعات منتقدی وجود دارد که محکوم می کند. از سوی دیگر، رسانه های غیرمسئول که لینچ می کنند، تکثیر می شوند. از یک سو یک فدرالیسم وجود دارد که اکسیژن می دهد. از سوی دیگر، یک فدرالیسم وجود دارد که فلج می کند. از یک سو کنگره ای وجود دارد که می تواند به عنوان وزنه تعادل عمل کند. از سوی دیگر، کنگره ای وجود دارد که به عنوان یک خرابکار عمل می کند. قدرت کمتر و کمتر متمرکز می شود، اما به شکل فزاینده ای فاجعه بار اعمال می شود. همانطور که سم دیلون و جولیا پرستون در بیداری مکزیک می نویسند، مکزیک از استبداد به بی نظمی می رود. مکزیک کشوری است که بیشتر و بیشتر باز است اما کمتر و کمتر قابل اداره است. مکزیک از سلطه PRI به دموکراسی تقسیم شده حرکت کرده است. از ریاست جمهوری مطلقه تا ریاست ناتوان؛ از کشور بدون آزادی گرفته تا کشوری که نمی داند با آنها چه کند. کشور دموکراسی فراری کشور خشونت بی پایان».

در این کتاب که به ما پیشنهاد می‌کند کشوری را که گاهی غیرقابل عبور به نظر می‌رسد، دوباره تصاحب کنیم، نویسنده همان سؤالاتی را که در بازار، بیمارستان، در صف پرداخت هزینه برق، گاراژ و شبکه‌های اجتماعی می‌شنویم از خود می‌پرسد. چرا با سرعتی که می‌توانیم و باید مدرن‌سازی نمی‌کنیم؟ سپس پاسخ این است: به خاطر نفت، به دلیل مدل آموزشی و نوع فرهنگ سیاسی که ایجاد می کند، به دلیل فسادی که این فرهنگ اجازه می دهد، به دلیل ساختار اقتصادی و به دلیل یک نظام سیاسی برپا شده، جرأت می کنم پاسخ هایی بدهم. به طوری که همه چیز تغییر نمی کند; به طوری که امتیازات و حقوق به دست آمده به همان شکلی که هست حفظ شود.

http://www.sinembargo.mx/opinion/27-10-2011/2840