خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Older People in Emergencies: Considerations for Action and Policy Development

توضیحاتی در مورد کتاب

افراد مسن اغلب در بلایا و درگیری ها نادیده گرفته شده اند و به ندرت برنامه ها یا برنامه ریزان به نگرانی های آنها پرداخته اند. این تجزیه و تحلیل به دنبال برجسته کردن عواملی است که به ویژه بر افراد مسن در مواقع اضطراری تأثیر می‌گذارد، به ویژه نگرانی‌های مرتبط با سلامت، راهبردی را برای افزایش آگاهی در مورد افراد مسن در شرایط اضطراری پیشنهاد می‌کند و سیاست‌ها و اقداماتی را برای رسیدگی به این ملاحظات توصیه می‌کند. تا همین اواخر، نیازهای سالمندان در بلایا و درگیری‌ها تنها توسط برنامه‌های بهداشتی و بشردوستانه بزرگ‌تر مورد توجه قرار می‌گرفت. این موضوع تغییر کرده است زیرا چندین مورد اضطراری اخیر آسیب‌پذیری‌های این جمعیت را برجسته کرده‌اند. از 14800 مرگ و میر در فرانسه در طول موج گرما 2003، 70 درصد مربوط به افراد بالای 75 سال بود. از حدود 1330 نفری که در پی طوفان کاترینا جان باختند، بیشتر افراد مسن بودند. در لوئیزیانا، 71 درصد از کسانی که فوت کردند بالای 60 سال سن داشتند. 47 درصد از این گروه بالای 77 سال سن داشتند. در سرتاسر جهان، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل تخمین زده است که افراد مسن 8.5 درصد از کل جمعیت پناهندگان را تشکیل می دهند و در برخی موارد بیش از 30 درصد از پرونده ها را تشکیل می دهند. در سال 2005، تقریباً 2.7 میلیون نفر بالای 60 سال به عنوان پناهنده یا آوارگان داخلی زندگی می کردند. در سطح جهان، نسبت افراد مسن سریعتر از هر گروه سنی دیگری در حال رشد است. در سال 2000 از هر ده نفر یک نفر یا حدود 600 میلیون نفر 60 سال یا بیشتر داشتند. پیش بینی می شود تا سال 2025 این رقم به 1.2 میلیارد نفر و در سال 2050 به حدود 1.9 میلیارد نفر برسد. در کشورهای در حال توسعه که 80 درصد افراد مسن زندگی می کنند، نسبت افراد بالای 60 سال در سال 2025 از 7 درصد به 12 درصد افزایش خواهد یافت. افزایش جمعیت سالمندان توجه را به نیاز به بازنگری در سیاست‌های بشردوستانه برای خدمت رسانی مناسب به نیازهای اساسی زندگی و بهداشت این گروه جلب کرده است. از منظر سلامت، شناخت نیازهای سالمندان و تدوین سیاست‌های مناسب برای ارتقای مراقبت‌های بهداشتی اضطراری مهم است. با این حال، ارزیابی و آماده شدن برای روندهای جمعیت شناختی و بهداشتی که شکل وضعیت های اضطراری آینده را تعیین می کند، به همان اندازه حیاتی است. پیش بینی می شود تا سال 2050، شیوع ناتوانی در برخی از کشورهای در حال توسعه تا 400 درصد با افزایش سن جمعیت افزایش یابد. در عین حال، توجه به این نکته مهم است که جمعیت مسن به طور کلی نه درمانده و نه وابسته هستند. اکثر افراد مسن علیرغم افزایش ضعف سلامت و ضعف با افزایش سن، قادر به مقابله و سازگاری هستند. افراد مسن در نقش های مختلف به طور بی اندازه به خانواده و جوامع خود کمک می کنند و معمولاً رفاه خود را برای کمک به فرزندان و نوه های خود قربانی می کنند. در آفریقا، اپیدمی HIV/AIDS باعث شده است که افراد مسن مسئولیت بزرگ کردن هزاران نوه یتیم و سایر کودکان نیازمند را بر عهده بگیرند. در نهایت، افراد مسن‌تر ده‌ها تجربه، دانش و درک انباشته شده خود را به جوامع خود کمک می‌کنند. این بینش آنها را به یک منبع ضروری و شریک بالقوه در توسعه برنامه‌های آمادگی و واکنش اضطراری تبدیل می‌کند.