خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Nothing to Admire: The Politics of Poetic Satire from Dryden to Merrill

توضیحاتی در مورد کتاب

هیچ چیز برای تحسین بر تداوم سنت اصلی طنز شاعرانه در انگلیسی که از انگلستان بازسازی تا آمریکای امروزی گسترش می یابد، استدلال نمی کند. این سنت ریشه در استفاده جان درایدن و الکساندر پوپ از استعاره آگوستایی برای انتقاد از سوء استفاده از قدرت اجتماعی و سیاسی و ترویج یک ایده آل ضد اقتدار طنز مبتنی بر آزادی ذهن دارد. به دلیل تعهدشان به مفاهیم نئوکلاسیک از فضیلت سیاسی، آگوستن‌های بریتانیایی آرمان فرهنگی شایسته‌سالاری مبتنی بر قضاوت شاعرانه و مخالفت با نهادها و عملکردهای سیاسی مافوق خود در تولد، ثروت و قدرت را توسعه دادند. بنابراین آگوستیسم آنها به اصل هوراتی nil admirari معنای سیاسی می بخشد. این کتاب نگرش حاصل را لیبرالیسم فرهنگی می نامد تا آن را از اصرار لیبرال کلاسیک بر مالکیت خصوصی به عنوان مبنای آزادی سیاسی متمایز کند، اعتقادی که در همان دوره عمومی به وجود می آید و اغلب در رابطه خصمانه با ذهنیت آگوستایی قرار دارد. زبان طنز سیاسی پوپ پایه و اساس لیبرالیسم های متأخرتر و رادیکال تر لرد بایرون، دبلیو اچ. آودن و جیمز مریل، که هر کدام به الگوی آگوستا نگاه می‌کنند تا ابزارهای شاعرانه‌ای را که او برای اعتراض به فرهنگ فزاینده سازگارانه جامعه توده‌ای به کار می‌برد، برمی‌گرداند. در پاسخ به ابتذال این جامعه، شاعران بعدی، نگرش نو-هوراتیستی پیشینیان خود را در مورد دنیاگرایی شک‌گرایانه از طریق حملات کمیک شمایل شکنانه به انگیزه‌های امپریالیستی، فاشیستی، دگرجنسگرایان و در غیر این صورت غیرلیبرال رژیم‌های فرهنگی حاکم در دوران حیاتشان تقویت می‌کنند.