خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Un viaggio che non promettiamo breve. Venticinque anni di lotta No Tav

توضیحاتی در مورد کتاب

«همانطور که نوشتم، در فرانسه آغاز ماه آوریل را به تعویق انداخته بودند. پس از اعتصاب عمومی 31 مارس، مبارزه در روزهای 32، 33، 34 نیز ادامه خواهد یافت… این چیزی است که تحقیر کنندگان No Tav نتوانستند بفهمند: حتی والسوسینی ها زمان خود را بازپس گرفته بودند».

در ایتالیا کمیته‌ها و گروه‌های زیادی از شهروندان در برابر پروژه‌های مضر و بی‌فایده بزرگ که از بالا تحمیل می‌شوند مقاومت می‌کنند. در این میان، بزرگترین، رادیکال ترین و ریشه دارترین جنبش بدون شک جنبش No Tav در وال دی شوسا، در منتهی الیه غرب کشور، بین تورین و مرز فرانسه است. جنبشی که بیست و پنج سال است اشکال جدید – و در عین حال کهن – مشارکت، خودمدیریتی، اشتراک‌گذاری را تجربه می‌کند. چرا دقیقا در وال دی شوسا؟ بیش از سه سال است که وو مینگ 1 به دنبال پاسخ این سوال بوده است. او در واقعیت جنبش نو تاو غوطه ور شد، در لحظات کلیدی مبارزه شرکت کرد، با ده ها فعال مصاحبه کرد، از تاریخ شفاهی و منابع آرشیوی عبور کرد و از بالای کوه هایش به دره اندیشید. سفری که قول کوتاهی نمی دهیم حاصل آن کار است. صدای راوی ما را از رمان غیرداستانی به chanson des gestes می برد، از بررسی دقیق به حماسه محبوب آمریکایی لاتین با ادای احترام به گابریل گارسیا مارکز و چرخه آند مانوئل اسکورزا.

«من عاشق عکاسی هستم و در ذهنم تصاویری دارم، تصاویر فوق‌العاده‌ای از خانم‌هایی با موهای سفید و پیش‌بند که یکی از آسکاتاسونا، با لباس‌های تاریک و ژولیده از آنها می‌پرسد که چگونه در شبکه‌های اجتماعی حضور داشته باشند. من آن را در مدیران، چندین بار دیده ام. و در موارد دیگر من دیده ام که خانم پسر مخالف را برای تمیز کردن قرار داده است، زیرا شما باید آن را تمیز نگه دارید، دعوا به معنای رها کردن خاک در اطراف نیست. تصویری از مرکز اجتماعی یا پسر کلاهدار کاملاً جدا از واقعیت وجود دارد. اینجا در دره چه گذشت؟ وقتی کسانی که از مراکز اجتماعی می‌آمدند، مطمئناً ایده‌های خودشان را داشتند و می‌خواستند نوع خاصی از کار را انجام دهند، اما با فروتنی به جنبش نو تاو نزدیک شدند، تظاهر به سوارکاری نکردند. گفته شد: قسمتی از راه را با هم برویم. ما ملاقات کردیم و آنها کمک بزرگی کردند، مخصوصاً در بخش تشکیلاتی، در مورد چگونگی انجام برخی کارها، تظاهرات… این یک پیامد مهم داشت. وقتی اخبار را در شب تماشا می‌کنید، مراکز اجتماعی را می‌بینید که به گونه‌ای نشان داده شده‌اند که دیگر نمی‌شناسید، و شروع به شک می‌کنید که چه چیزی از آن جعبه بیرون می‌آید. این در مورد خیلی چیزها صدق می کند: شما تظاهرات No Tav را برگزار می کنید، عصر تماشا می کنید و می گویید: آیا من در آن تظاهرات آنجا بودم؟ همه چیز متفاوت است، من آن را ندیده ام، من آنجا نبودم. بعد از مدتی فکر می کنید: اما اگر آنها در مورد تظاهرات نه تاو اینگونه به من گفتند، آیا ما در مورد بقیه هم مطمئن هستیم …؟»