خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Sarkozy, Israël et les juifs

توضیحاتی در مورد کتاب

امروز در فرانسه صحبت از اسرائیل با آرامش و صراحت غیرممکن شده است. سوال تابو است. هرکسی که جرات انتقاد از دولت یهود را داشته باشد در خطر است که برچسب یهودستیز به او داده شود. در “میهن حقوق بشر و آزادی بیان”، در سیاست و در تاریخ، یک جرم عقیده ثابت شده است. به جای بحث آزاد، دیکتاتوری اندیشه واحد برقرار شد… در سال 1967 بود که با صدای رئیس جمهور شارل دوگل، فرانسه برای اولین بار از اسرائیل فاصله گرفت. در رژیم قبلی، این کشور از امتیازات بزرگی برخوردار بود، زیرا به لطف جمهوری چهارم بود که دولت یهود به بمب اتم دست یافت. رؤسای جمهور فرانسه که جانشین ژنرال شدند، در تصویر او تلاش کردند تا تعادل بین طرف های مخالف، فلسطینی و اسرائیلی را حفظ کنند. اما همه چیز ناگهان در سال 2007 و با انتخاب نیکلا سارکوزی به عنوان رئیس جمهور جمهوری تغییر کرد. این دومی مدتها در راس حزبی قرار داشت که به عنوان “گلیست” توصیف می شد. اما در مورد اسرائیل، قاطعانه به موضعی که ژنرال از آن دفاع می کرد، پشت کرد. اکنون سارکوزی که از دفاع تقریباً بدون قید و شرط از اسرائیل دفاع می کند، اکنون سیاستی را اجرا می کند که تصویری معکوس از بنیانگذار جمهوری پنجم است. برای او، هرگونه انتقاد از اسرائیل نشانه یهودستیزی خواهد بود. مورخ متخصص در ابهامات، پل اریک بلانرو از قفل کردن افکار خود امتناع می ورزد. هدف کتاب او مشارکت در افزایش آگاهی نسبت به خطری است که سیاست خارجی جدید فرانسه نشان می دهد. پل اریک بلانرو چشمان ما را به جنبه های منسوخ شده انتخاب های عجیب نیکلا سارکوزی باز می کند. این نشان می‌دهد که چرا رئیس‌جمهور فرانسه راهی را در پیش گرفته است که بر خلاف منافع کشورش است و به زودی فرانسه را به درگیری‌های بزرگ در لبنان، ایران یا جاهای دیگر می‌کشاند. او یکی یکی شبکه های طرفدار اسرائیل را توصیف می کند که در خدمت این استراتژی هستند، قدرت خود را به نمایش می گذارند، به کوری آنها اشاره می کنند و اسامی شخصیت های اصلی که بخشی از آنها هستند را ارائه می دهند. او یکسان سازی سیستماتیک بین یهودیت و صهیونیسم را رد می کند. او از یهودیان فرانسه می‌خواهد که فوراً از دست سخنگویان رسمی خود که حداکثر یک ششم آنها را نمایندگی می‌کنند خلاص شوند و آنها را تشویق به شورش علیه سیاستی می‌کند که به مرور زمان برای آنها و برای همه مردم فرانسه فاجعه‌بار خواهد بود. . در نهایت، نویسنده پیشنهادهایی را ارائه می دهد که جسارت سنتی تفکر انتقادی فرانسوی را احیا می کند و می تواند یک بار دیگر فرانسوی ها را در یک پروژه سخاوتمندانه متحد کند تا به جامعه گرایی که به طور عاقلانه از ایالات متحده وارد شده است، پایان دهد.