خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Last War of the World-Island: The Geopolitics of Contemporary Russia

توضیحاتی در مورد کتاب

الکساندر دوگین توسعه ژئوپلیتیک روسیه را از خاستگاه آن در کیوان روس و امپراتوری روسیه، از طریق اوج نفوذ جهانی آن در دوران شوروی و در نهایت به ریاست جمهوری فعلی ولادیمیر پوتین دنبال می کند. دوگین روسیه را قطب اصلی ژئوپلیتیکی تمدن‌های زمینی جهان می‌داند که برای همیشه با تمدن‌های مبتنی بر دریا در تضاد است. زمانی قطب تمدن های دریانوردی امپراتوری بریتانیا بود. امروز توسط ایالات متحده و متحدان ناتو آن نمایندگی می شود. روسیه تنها با باقی ماندن در مخالفت با قدرت های دریایی می تواند ماموریت ژئوپلیتیک خود را انجام دهد. امروزه، به گفته دوگین، این کشمکش نه تنها از نظر وسعت ژئوپلیتیکی، بلکه ایدئولوژیک نیز هست: روسیه نماینده اصلی و مدافع ارزش‌های سنتی و آرمان‌گرایی است، در حالی که غرب از ارزش‌های لیبرالیسم و ​​جامعه مبتنی بر بازار حمایت می‌کند. در حالی که روسیه ماموریت خود را در دهه 1990 از دست داد و تهدید به تسلیم شدن در برابر سلطه قدرت های غربی شد، دوگین معتقد است که پوتین شروع به اصلاح مسیر خود و بازگرداندن روسیه به جایگاه مناسب خود کرده است. اما این مبارزه هنوز به پایان نرسیده است: در حالی که پیشرفت حاصل شده است، روسیه همچنان بین ماهیت سنتی خود و وسوسه های جهانی گرایی و غرب زدگی سرگردان مانده است و دشمنانش در هر مرحله آن را تضعیف می کنند. دوگین می‌گوید که روسیه تنها با وفادار ماندن به مسیر اوراسیا می‌تواند به هر معنای واقعی زنده بماند و شکوفا شود – در غیر این صورت در جهان به جایگاهی نوکرانه و ثانویه تقلیل خواهد یافت و نیروهای لیبرالیسم بر جهان مسلط خواهند شد. ، بدون مخالفت

الکساندر دوگین (متولد 1962) یکی از شناخته شده ترین نویسندگان و مفسران سیاسی در روسیه پس از شوروی است که از دهه 1980 در آنجا فعالیت سیاسی داشته است. او علاوه بر کتاب‌های زیادی که در زمینه‌های سیاسی، فلسفی و معنوی تالیف کرده، رهبر جنبش بین‌المللی اوراسیا است که خود بنیانگذار آن بود. او برای بیش از یک دهه مشاور ولادیمیر پوتین و کرملین در امور ژئوپلیتیکی بوده و رئیس گروه جامعه شناسی دانشگاه دولتی مسکو بوده است. آرکوس همچنین کتاب های خود را با نام های چهارمین نظریه سیاسی (2012)، پوتین در برابر پوتین: ولادیمیر پوتین از سمت راست (2014) و ماموریت اوراسیا: مقدمه ای بر نئواوراسیایسم (2014) منتشر کرده است.