خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Human Nature in an Age of Biotechnology: The Case for Mediated Posthumanism

توضیحاتی در مورد کتاب



بیوتکنولوژی‌های جدید این پرسش را مطرح کرده‌اند که انسان بودن – یا پساانسان بودن – به چه معناست. این جلد مروری قابل دسترس و انتقادی از رویکردهای اصلی در بحث در مورد پساانسان گرایی ارائه می دهد و استدلال می کند که آنها به اندازه کافی به این سوال که انسان بودن در عصر بیوتکنولوژی به چه معناست، نمی پردازد. نه به این دلیل که آنها به اردوگاه‌های سیاسی رقیب تعلق دارند، بلکه به این دلیل که مبتنی بر هستی‌شناسی اومانیستی هستند که جدایی رادیکال بین سوژه‌های انسانی و ابژه‌های فناوری را پیش‌فرض می‌گیرد.

این جلد نقشه‌ای جامع از گفتمان پساانسان‌گرایی ارائه می‌دهد که به چهار کلی تقسیم شده است. رویکردها – دو رویکرد مبتنی بر اومانیست: پسانسان گرایی دیستوپیک و لیبرال، و دو رویکرد غیر اومانیستی: پسانسان گرایی رادیکال و روش شناختی. نویسنده این مدل‌ها را از طریق کاوش در موضوعات کلیدی، از پیشرفت انسان، اصلاح نژاد، تا پیکربندی‌های جدید قدرت زیستی، مقایسه و مقایسه می‌کند، و این پرسش را مطرح می‌کند که فناوری چه نقشی در تعیین مرزهای انسان، موضوع و طبیعت برای هر یک ایفا می‌کند.

با تکیه بر مشارکت‌ها و محدودیت‌های پساانسان‌گرایی رادیکال و روش‌شناختی، نویسنده دیدگاهی بدیع، پساانسان‌گرایی با واسطه، ایجاد می‌کند که بینش‌هایی را در فلسفه فناوری، جامعه‌شناسی زیست‌پزشکی، و کار میشل فوکو در مورد اخلاقیات گرد هم می‌آورد. قانون اساسی موضوع در این چارچوب، فناوری نه ابزاری خنثی است و نه نیرویی که بشریت را از خود بیگانه می‌کند، بلکه چیزی است که همیشه بخشی از تجربه انسان بودن است و سوبژکتیویته به‌عنوان یک ویژگی نوظهور در نظر گرفته می‌شود که دائماً توسط آن شکل می‌گیرد و تغییر می‌کند. تعامل با بیوتکنولوژی پساانسان گرایی میانجی به ابزاری برای شناسایی شیوه های اخلاقی بدیع تجربه انسانی تبدیل می شود که غنی تر و چندوجهی تر از آن چیزی است که دیدگاه های پساانسان گرایی کنونی اجازه می دهد.

این کتاب خواندنی ضروری برای دانشجویان و محققانی است که در زمینه اخلاق و فناوری، فلسفه کار می کنند. فناوری، پساساختارگرایی، فناوری و بدن، و اخلاق پزشکی.