خرید و دانلود نسخه کامل کتاب The time of animal voices

توضیحاتی در مورد کتاب

Статья опубликована در فلسفه محیطی. جلد 11، شماره 1، بهار 1393. صص. 109-124

توجه پدیدارشناسی به موضوع حیوانیت نه بر زندگی حیوانی به طور کلی، بلکه بیشتر بر بعد حیوانی انسان و رابطه مورد مناقشه آن با انسانیت متمرکز شده است. چنین. بنابراین، پدیدارشناسی ماشین انسان‌شناختی آگامبن را بازتولید می‌کند که بوسیله آن بشریت از طریق طرد فراگیر حیوانیتش ساخته می‌شود. جایگزین این طرد فراگیر، بازگشت به خویشاوندی یا اشتراک نیست، بلکه تشدید پارادوکس سازنده حیوانیت درونی خودمان است که بر حسب موضوع ناشناس و جسمانی ادراک درک می شود که زمانی متفاوت از ادراک اول شخص است. آگاهی در نتیجه، دیگران غیر انسانی از طریق صدای خود ما صحبت می کنند و از طریق چشمان ما به بیرون خیره می شوند. ما ابتدا نزدیکی آثار اولیه مرلوپونتی با ماکس شلر را در نظر می‌گیریم، که به‌طور پارادایمی حیوانیت انسان را به زندگی برهنه تقلیل می‌دهد. مرلوپونتی با اصرار بر اینکه زندگی بدون باقیمانده نمی‌تواند در روح ادغام شود، خود را از
شلر در ساختار رفتار متمایز می‌کند. آثار بعدی مرلوپونتی این باقیمانده را شکاف و تأخیر غیرقابل حذف در محبت خود به بدن و به عنوان یک تبادل کاسمی که مفهوم حیوان شدن دلوز و گاتاری را پیش‌بینی می‌کند، می‌داند. این باقیمانده از زندگی در آگاهی، گذشته ی بسیار دیرینه حیوانیت خود شخص است. نتیجه این است که حیوانیت درونی ما نه مفرد است و نه جمع، بلکه نوعی بسته است که از طریق صدایی که من آن را مال خود می دانم صحبت می کند. علاوه بر این، در تبادل نگاه‌ها بین خودم و دیگری غیر انسانی، تلاقی نگاه‌ها در سطح حیوانی رخ می‌دهد که از آگاهی بازتابی من خارج می‌شود.