خرید و دانلود نسخه کامل کتاب This World We Must Leave and Other Essays

توضیحاتی در مورد کتاب

مقالات چالش برانگیز پسامارکسیستی ترجمه و تجدید چاپ شده از مجله ژاک کامات Invariance. نوشته کامات از روح پاریس 68 بیرون می آید، اما از منظری کمتر آشنا. کامت که در اصل از پیروان کمونیست چپ ایتالیایی آمادئو بوردیگا بود، سرانجام به طور کامل از مارکسیسم جدا شد، همه اشکال سازماندهی رسمی را رد کرد و مبتکر جریان های خاصی از نظریه بدوی شد.

در کنار فردی پرلمن، ژاک کامات، یک کمونیست نمادین ضد دولت بود که مارکسیسم را برای توجه به جهان فراتر از صنعت به چالش کشید. اگر دهه هفتاد برای هر چیزی خوب بود، نگرش کلی کار برای فراتر رفتن از جنبش‌های انقلابی پیش از دهه شصت بود. به‌جای مارکسیسم غربی، ما سال‌های رهبری، ظهور سیاست خودمختار، و تولد یک موقعیت آنارشیستی سبز را داشتیم که از موقعیت‌گرایان آموخته بود.

“غیرزنده مستقل می شود – و پیروز می شود. مرگ در زندگی: هگل آن را شهود کرده بود، نیچه آن را توصیف کرد، راینر ماریا ریلکه درباره آن آواز خواند، فروید تقریباً آن را نهادینه کرد (غریزه مرگ)، دادا آن را به عنوان هنر بوفون به نمایش گذاشت، و “فاشیست ها” آن را تعالی دادند: “زنده باد مرگ.” جنبش فمینیستی ایالات متحده آن را فردی کرده است: “مرد مرگ را دوست دارد – او را از نظر جنسی هیجان زده می کند و در حالی که از درون مرده است، می خواهد بمیرد.”

“خود مختاری شکل بر تمام جنبه های زندگی تحت سلطه سرمایه تاثیر می گذارد. دانش تنها در صورتی معتبر است که رسمی شود، اگر از محتوا تهی شود. دانش مطلق، توتولوژی تحقق می یابد؛ شکل مرده ای است که بر همه دانش مستقر شده است. علم، نظام مند شدن آن است. معرفت شناسی زائد بودن آن است.»

برای دنبال کردن کار انجام شده، باید از اعلام دیکتاتوری یک نظریه پرهیز کرد، به ویژه زمانی که این نظریه محصول کاهش یک کار بسیار زیاد است و تنها می تواند از طریق حذف مشارکت انبوهی از مردمی باشد که برای رهایی انسان تلاش کردند. . ما کار مارکس را ادغام می‌کنیم (از آنجایی که او به ویژه نگران است) اما نه نظریه مارکسیستی و نه نظریه خودمان را مطرح می‌کنیم. ما رفتار نظری خاصی را تأیید می کنیم که مستلزم تخصیص تئوری های معین، نگرش ها در جامعه ای است که در آن زندگی می کنیم، جایی که مردم در آن زندگی می کردند. زندگی تسلیم نیست، بلکه اختراع مجدد، خلقت است.