خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Contact-induced tonogenesis in Southern Qiang

توضیحاتی در مورد کتاب

تایپه: آکادمی سینیکا. Language and Linguistics, 2001, 2(2), 63-110 p.

در زبان کیانگ، گویش های جنوبی (SQ) از آهنگ ها برای ایجاد تمایزات واژگانی استفاده می کنند، در حالی که گویش های شمالی (NQ) فاقد پدیده های آهنگی هستند. همچنین چند لهجه انتقالی وجود دارد که در آنها زنگ ها چند جفت حداقلی را متمایز می کنند. هر جفت شامل حداقل یک قرض از چینی است. تلاش هایی انجام شده است (به عنوان مثال، Liu 1998a) برای ارتباط صداهای SQ با ویژگی های آوایی خاص گویش های NQ (مانند حروف اول خوشه همخوان و کمیت/کیفیت/روتاکیشن مصوت). این مقاله شواهدی را ارائه می‌کند که SQ یک زبان لهجه گامی است که تحت تونوژنز ناشی از تماس قرار گرفته است. یعنی، پس از انجام ساده‌سازی‌های واج‌شناختی که گویش‌های SQ را مستعد لحن می‌کرد، وام‌گیری‌های واژگانی از یک زبان آهنگی (ماندارینی سیچوانی) باعث آغاز تمایزات لحنی شد. برخی از گویش ها (Longxi، Taoping) سیستم های اهنگی تمام عیار را توسعه داده اند، در حالی که برخی دیگر (Mianchi، Heihu) دارای لایه هایی از لایه های اهنگی بر روی سیستم های لهجه گام هستند. به نظر می‌رسد که انگیزه‌های آوایی برای برخی هجاهای تاکیدی و برای آهنگ‌های جزئی خاص، که منشأ نسبتاً جدید دارند، وجود دارد.