خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Lexique kikôngo-français, français-kikôngo + Cours de Kikôngo

توضیحاتی در مورد کتاب

ناشر: آگهی انتشارات. Wesmael-Charlier
تاریخ انتشار: 1957+1955
تعداد صفحات: 117+165

Lexicon kikôngo-French, French- kikôngo
این واژگان «دوره Kikôngo» ما را دنبال می‌کند.
برای مطالعه بیشتر، فرهنگ لغت Laman را به شدت توصیه می‌کنیم
ما قبل از یک خط (—) متداول‌ترین واژه‌ها را قرار دادیم. که در کنار ذرات استفاده می‌شود، صفت‌های فرانسوی را ترجمه می‌کند.
به دنبال هر فعل، ریشه زمان گذشته قرار می‌گیرد.
اسم‌ها معمولاً با دو عدد دنبال می‌شوند.
اینها کلاس‌هایی را نشان می‌دهند که به که آنها در طبقه بندی Meinhof قرار دارند. اولی کلاس را برای مفرد و دومی را برای جمع نشان می دهد. اسمی که فقط با عدد دنبال می شود فقط به صورت مفرد یا جمع استفاده می شود.
به یاد داشته باشید که Meinhof اسامی را بر اساس پیشوندهای مفرد و پیشوندهای جمع آنها طبقه بندی می کند
Cours de Kikôngo
کتاب R. P. Dereau قبلاً توسط من در مقاله ای در مجله “Aequatoria” به آماتورها و خبرگان زبان شناسی بانتو ارائه شده است
بنابراین می توانم به خودم اجازه دهم خصوصیات اصلی را که معتقدم در اینجا به طور خلاصه خلاصه کنم. در این کار پیدا کنید در یک ارائه بسیار واضح، ما در آنجا راه حل سوالاتی را می یابیم که تا آنجا که من می دانم، هنوز به آنها نزدیک نشده بود. از جمله تفاوت تلفظ دو پیشوند و پسوند «ن» و علامت گذاری طول های مختلف مصوت ها و توجه به اهمیت آنها از نظر معنایی و دستوری. در نهایت، یک چیز وجود دارد که هنوز هم اغلب در مطالعات بانتوئیستی گم شده است: طرحی از نحو، که در آن با چند مثال مشخص در تأیید، اشاره می‌شود که سبکی خاص برای کیکونگو وجود دارد. در نهایت، به نظر می رسد که کل ارائه فرض می کند که لحن ها، حداقل برای گویش های مورد مطالعه در اینجا، هیچ ارزش معنایی و دستوری ندارند، بلکه فقط یک لحن ساده هستند، در حالی که نقش تمایز معنایی و دستوری بیش از هر چیز با لهجه های طولی است. همانطور که در دو مقاله در بررسی “Kongo-Overzee” 2 توضیح داده ام.
اما بیش از هر چیز به کنگوئی هاست که می خواهم این دستور زبان را ارائه کنم. یک کمیته باکونگو به نام “آباکو” در لئوپولدویل ایجاد شده است که از جمله به یکی کردن زبان کیکونگو می پردازد. روزنامه ای به نام “Kongo dya Ngunga” 3 در لئوپولدویل منتشر می شود که مقالات آن هنوز به طور موقت به لهجه های مختلف نویسندگان نوشته می شود. اما به نظر من فاقد یک دستور زبان به اندازه کافی واضح و کامل بود که بتواند به عنوان مبنایی باشد و احتمالاً تکمیل و اصلاح شود. کتاب R. P. Dereau کتابی است که به شکل های عمومی پذیرفته شده نزدیک تر است.