خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Antropónimos de mi amarga juventud

توضیحاتی در مورد کتاب

در اینجا خواننده 881 انسان نامی را پیدا خواهد کرد که در اثر من «جوانی تلخ: مقاله ای درباره تاریخ خود» آمده است. آنتروپونیم نامی است که برای نشان دادن یک انسان منفرد یا تعداد زیادی از چنین موجوداتی که با پیوندهای زناشویی یا خویشاوندی به هم مرتبط هستند، استفاده می شود: ازدواج، فراتری، نسب. فرقه‌های گروه‌ها از هر نوع دیگری (احزاب، شرکت‌ها، کلیساها و غیره) تحت این مفهوم قرار نمی‌گیرند.
تنها وجه مشترک کسانی که در این فهرست به آنها اشاره می‌شود این است که مسیر زندگی نویسنده با آنها تداخل پیدا کرده است. — عمدتاً در دوران جوانی — به هر طریقی: چه از طریق تماس شخصی، چه از طریق خواندن، یا با اخبار غیرمستقیم و یا با نام بردن از آنها در نوشته های خود (از خوب یا بد).
این است. نه در مورد یک فهرست یا روزنامه صرف، بلکه در مورد یک واژه نامه. نویسنده کلیدهایی را برای مفهومی که از هر یک از افراد و دودمان ذکر شده در زندگی نامه خود دارد ارائه می دهد.
در فلسفه زبان امروز می توان دو رویکرد را به انسان نام ها تشخیص داد – و به طور کلی، به تعیین کنندگان آن موجودات فردی: دیدگاه مونیستیک و دیدگاه دوگانه.
دیدگاه مونیستیک – که توسط راسل، فرگه و ال.لینسکی ارائه می شود – معتقد است که انسان نامهای معمول، اسامی خاص رایج، مخفف توصیفات معین هستند، یعنی سخنانی که به افراد منفرد اشاره می کند و آنها را به گونه ای خاص و مختص به خود توصیف می کند. بر اساس این نظریه مونیستی، یک نام خاص به این دلیل درک می شود که با بیان آن، مفهومی منتقل می شود که بین دو طرف صحبت مشترک است. درک یک جمله در مورد لنین مستلزم داشتن مفهومی است که لنین چه کسی بود. این مفهوم در توصیفی به کار می رود که او را به عنوان مردی که چنین یا چنین اعمالی را انجام می دهد (مانند اولین رئیس شورای کمیسرهای خلق جمهوری شوروی روسیه) تعریف می کند.
نظریه دوگانه سازان بیان می کند. برعکس، یک دوگانگی رادیکال بین دو روش نامگذاری که به طور متقابل تقلیل ناپذیرند: نامهای خاص و توصیفات معین. یک نام خاص، فردی را بدون هیچ چیزی نشان می‌دهد، در حالی که توصیف آن را تا زمانی نشان می‌دهد که ویژگی‌های توصیف شده به طور واقعی و منحصراً بر آن اعمال می‌شود. دلالت مستقیم، زیبا و بامزه فرد با نامی که او را تعیین می کند؟ به لطف یک پیوند علّی، که شامل مؤلفه ای از خودسری محض است، یک عمل غسل تعمید فردی که توسط مخترع نام نامگذاری شده است. سپس یک زنجیره علّی آن نام را – همراه با پیوند فرقه ای که در آن گنجانده شده است – به گیرندگان متوالی و ادامه دهندگان یک سنت فرقه ای منتقل می کند.
این نظریه ثنویت توسط پاتنام و بالاتر از همه توسط کریپکه ابداع و در گردش قرار گرفت. . در محافل فلسفی تحلیلی به نظر غالب تبدیل شده است. اما دشواری‌ها و هوای اسرارآمیز آن باعث می‌شود که نظریات به مونیسم نزدیک‌تر شود.
نویسنده این صفحات دیدگاه مونیستی را پذیرفته است. به نظر او هیچ تعیین کننده عریان و بدون محتوای توصیفی وجود ندارد. تمام نام گذاری ها با توضیحات انجام می شود. اما محتوای توصیفی یا مفهومی مرتبط با یک نام متغیر و منعطف است. برخی از یادداشت ها ضروری تر هستند، برخی دیگر تصادفی تر. سوال مدرک.