خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Cold War Culture: Intellectuals, the Media and the Practice of History

توضیحاتی در مورد کتاب



بریتانیا در دهه 1950 فضای سیاسی و فکری مشخصی داشت. عصر کینزیسم، اجماع دولت رفاه، مصرف گرایی اولیه، و برای مخالفان آن – به اصطلاح “مردان جوان خشمگین” و چپ نو ظهور – عصر جدیدی از رضایت بود. در حالی که نخست‌وزیر هارولد مک‌میلان گفته بود که «بیش‌تر مردم ما هرگز آنقدر خوب نبوده‌اند»، جان آزبورن نمایشنامه‌نویس ابراز تاسف کرد که «هیچ انگیزه خوب و شجاعی باقی نمانده است». فیلسوفان، دانشمندان علوم سیاسی، اقتصاددانان و مورخان فرضی «پایان ایدئولوژی» را پذیرفتند و تکنیک و تحلیل «بدون ارزش» را فتیش کردند. این چرخش به بهترین وجه در چارچوب جنگ سرد فرهنگی قابل درک است که در آن «ایدئولوژی» به‌عنوان خلاصه‌نویسی برای مارکسیست‌ها عمل می‌کرد، اما همچنین از منابع و سنت‌های غنی تجربه‌گرایی انگلیسی و به‌طور کلی شک بورکی درباره نظریه انتزاعی استفاده می‌کرد. از قضا، منتقدان فرهنگی و مورخانی مانند ریموند ویلیامز و ای.پی. تامپسون در این زمان نشان داد که فهرست ضخیم نقد اخلاقی، زیبایی‌شناختی و اجتماعی انگلیسی نیز می‌تواند به طور کلی اهداف متفاوتی داشته باشد.
جیم اسمیت در اینجا نشان می‌دهد که علیرغم حساسیت به ابتذال به سبک مک کارتی، روشنفکران بریتانیایی در دهه 1950 عمل می‌کردند. در پارادایم های قدرتمند جنگ سرد همه یکسان است.