خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Filthy Material: Modernism and the Media of Obscenity

توضیحاتی در مورد کتاب

ادبیات مدرنیستی از تاریخ فحاشی جدایی ناپذیر است. محاکمه شخصیت هایی مانند جیمز جویس، دی اچ. لارنس، و رادکلیف هال در ادبیات قرن بیستم به چشم می خورد. مواد کثیف: مدرنیسم و ​​رسانه های فحاشی راه هایی را نشان می دهد که بحث های مربوط به فحاشی و ادبیات با تغییرات در تاریخ رسانه شکل گرفته است. قضاوت در مورد فحاشی، که به درک چگونگی پخش و خواندن متون بستگی دارد، اغلب به عنوان نماینده ای برای تغییر مکان ادبیات در عصر رسانه های فناوری جدید بود. ظهور فیلم، عکاسی و فناوری‌های جدید چاپ، چگونگی درک ارزش ادبی را شکل داد و نحوه تعریف فحاشی و متن‌هایی را که زشت تلقی می‌شد، تغییر داد. Filthy Material تاریخچه فحاشی را بازخوانی می کند تا تاریخچه ای از رسانه های تکنولوژیکی را در پشت بحث های مربوط به فساد اخلاقی و صراحت جنسی کشف کند. این استدلال می‌کند که تغییر از سانسور شدید اوایل قرن بیستم به «پایان فحاشی» مؤثر برای ادبیات در اواسط قرن، صرفاً محصول آزادسازی فرهنگی نیست، بلکه محصول یک بوم‌شناسی رسانه‌ای در حال تغییر است. مواد کثیف نظریه رسانه و تحقیقات آرشیوی را گرد هم می آورد تا گزارشی تازه از وقاحت مدرنیستی و خوانش های بدیع از آثار ادبیات مدرنیستی ارائه دهد. پرتوهای جدیدی را بر چهره هایی که در مرکز محاکمه های فحاشی مدرنیسم قرار دارند (مانند جویس و لارنس) می اندازد، ارتباط وقاحت گفتمانی را با درک چهره هایی که معمولاً با بحث های فحاشی مرتبط نیستند (مانند تی. اس. الیوت و ویندهام لوئیس) نشان می دهد و چهره های جدیدی را معرفی می کند. به گزارش ما از مدرنیسم (مانند نورا جیمز و جک کاهان). این نشان می دهد که چگونه فحاشی مدرنیستی منعکس کننده رقابت بر سر ادبیات در مواجهه با فناوری های رسانه ای جدید است.