خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Literacy in the Persianate World: Writing and the Social Order

توضیحاتی در مورد کتاب



فارسی از قرن ششم قبل از میلاد یک زبان نوشتاری بوده است. فقط چینی ها، یونانی ها و لاتین ها دارای سواد سواد هستند. اگرچه خط فارسی – ابتدا از خط میخی به آرامی تغییر یافته و سپس به عربی – از قرن نهم تا نوزدهم تغییر کرد، اما از قرن نهم تا نوزدهم، خط جغرافیایی وسیع‌تری را نسبت به هر زبانی در تاریخ جهان ارائه کرد. این زبان از بالکان در دوره امپراتوری عثمانی اولیه تا چین مرکزی در زمان مغول ها و از شاخه های شمالی جاده ابریشم در آسیای مرکزی تا جنوب هند تحت امپراتوری مغول بود. بنابراین تاریخچه آن برای درک کارکرد نوشتار در تاریخ جهان بسیار مهم است.

هر یک از فصل‌های سواد در جهان فارسی پنجره‌ای را به مرحله خاصی از این تاریخ باز می‌کند. شروع از ظهور مجدد زبان فارسی در خط عربی پس از فتح اعراب-اسلامی در قرن هفتم پس از میلاد، از طریق ایجاد واژگان اداری، سنت ادبی آن، گسترش آن به عنوان زبان تجارت در قرن سیزدهم، و پذیرش آن توسط مدیریت امپراتوری بریتانیا در هند، قبل از اینکه در قرن بیستم به نقش مدرن زبان ملی در سه کشور (افغانستان، ایران و تاجیکستان) تقلیل یابد. دو فصل پایانی، تاریخ فارسی مکتوب را با تاریخ‌های موازی چینی و لاتین مقایسه می‌کنند، با توجه ویژه به شیوه‌ای که استفاده از آن توسط عملکرد اجتماعی محدود شده و کانالیزه شده است.

این اولین مطالعه تطبیقی ​​تاریخ است. نقش نوشتن به سه زبان، از جمله دو زبان به خط غیر رومی، در یک دوره دو هزار و نیم ساله، فرصتی برای ارزیابی مجدد کار در مورد سواد انگلیسی که در نیم قرن گذشته انباشته شده است، فراهم می کند. ویراستاران در مقاله مقدماتی خود از این فرصت نهایت استفاده را می برند.