خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Mesmerism, Medusa, and the Muse: The Romantic Discourse of Spontaneous Creativity

توضیحاتی در مورد کتاب

 مسمریسم، مدوسا و میوز: گفتمان رمانتیک خلاقیت خودانگیخته، پیوندهای میان گفتمان رمانتیک خلاقیت ادبی خودانگیخته، تمرین فرهنگی قرن نوزدهم مسحورسازی، و مدوسای اسطوره ای را به عنوان نمادی از نگاه جنسیتی بررسی می کند. تحلیل مسحورسازی مدوزان در اشعار مری رابینسون، ساموئل تیلور کولریج، پرسی بیش شلی و لتیشیا الیزابت لاندون (L.E.L.) و نثر مری شلی نشان می‌دهد که این نویسندگان دوران رمانتیک، حالت شیفته‌ای را که آفرینش ادبی خود به خودی ایجاد می‌کند برابر می‌دانند. خلسه مسحور کننده این نویسندگان از تصاویر مدوزان برای به تصویر کشیدن سوژه مسحور شده و مسحور شده استفاده می کنند. تصاویر مسحورسازی مدوزان در نهایت برای ساختارشکنی دوگانگی ایدئولوژیک رمانتیک خود/دیگری، زن/مرد، الهه/هنرمند و عالی/زیبا کار می‌کنند. برخلاف گفتمان رمانتیک سنتی و مردانه‌شده که بر مالکیت خود تأکید می‌کند، این مطالعه یک گفتمان زنانه، بداهه‌پردازانه و رمانتیک را آشکار می‌کند که مشخصه «مالکیت دیگری» است، فرضی از موقعیت موضوع مسحور شده که سیالیت ذهنی را افزایش می‌دهد.

> این مطالعه گفتمان رمانتیک خلاقیت ادبی خودانگیخته را از طریق بررسی شعر، نثر و تئوری رمانتیک که از استعاره های مسحورکننده و مدوزان برای پیشنهاد الهام خلاقانه استفاده می کند، مورد بازجویی قرار می دهد. این اثر با تکیه بر تحقیقات اخیر درباره شعرهای بداهه نوازی، پتانسیل واژگونی مسحورسازی، و مدوزا به عنوان نماد فمینیستی، نشان می دهد که الهه مدوزان مسحورکننده نه تنها خلاقیت را برای نویسندگان زن امکان پذیر می کند، بلکه آینه ای را فراهم می کند که در آن می بینند (و از طریق آن می بینند). به) ستم اجتماعی خودشان را صدا بدهند. الهه الهام‌بخش مدوزان در ادبیات دوران رمانتیک – از دریانورد باستانی و هیولای فرانکنشتاین تا شاعر غم‌انگیز و رها شده سافیک – اغلب نمایانگر چهره ظلم و ستم، حقیقتی ناخواسته و هیولایی در جامعه بریتانیای قرن نوزدهم است. مخصوصاً برای نویسندگان زن، جسورانه نگاه خیره الهه مدوزان، همدلی و در نتیجه الهام و بهره‌وری ادبی را افزایش می‌دهد.