خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Our Great Qing: The Mongols, Buddhism, And the State in Late Imperial China

توضیحاتی در مورد کتاب

اگرچه عموماً اعتقاد بر این است که منچوها از طریق حمایت آنها از بودیسم تبتی، مغول ها را کنترل می کردند، اما توجه اندکی به دیدگاه مغول ها از پروژه امپراتوری کینگ شده است. برخلاف دیگر گزارش‌های حکومت منچو، چینگ بزرگ ما نه تنها بر روی تصاویری که این کلان‌شهر می‌خواست به مغولستان بفرستد، تمرکز می‌کند، بلکه بر روی تصاویری که مغول‌ها خودشان را تصدیق می‌کردند نیز تمرکز دارد. یوهان الورسکوگ به جای پذیرش استفاده مانچویی از بودیسم، با زیر سوال بردن دیدگاه ایستا، غیر تاریخی و هژمونیک زندگی سیاسی که در تبیین بودایی ضمنی است، شروع می کند. این اثر با تأکید بر سیال بودن هویت و عملکرد بودایی به عنوان فرآیندهایی که به طور مستمر در رابطه با تشکیلات دولتی در حال توسعه هستند، چگونگی درک سیاست های چینگ توسط مغول ها و اینکه چگونه آنها خود را به عنوان سوژه های کینگ می دانستند را بررسی می کند. در مورد فتح منچو، الورسکوگ نظریه سیاسی متمایز عدم تمرکز را آشکار می کند که جنگ داخلی را در میان مغول ها تقویت کرد. او توضیح می دهد که چگونه بود که شرکت بزرگ منچو بر «مغولستان» پیروز نشد، بلکه در عوض، یک جامعه مغولی متحد ایجاد کرد که جوامع مختلف از قبل موجود صرفاً جزء اجزای آن باشند. برای تقویت این تغییر، حاکمان منچو به دنبال مذهبی بودند. “از بالا” را از طریق فرقه چنگیز خان تحریم کرد و با این دستور شروع به بازسازی خود فرقه و اشراف مغول به عنوان اعضای یک امپراتوری واحد کرد. در نتیجه، اشراف مغول خود را نماینده یک جامعه واحد می دانستند که توسط حاکمان بخشنده منچو در طول جنگ های داخلی اوایل قرن هفدهم نجات یافته بود. یک عنصر کلیدی که این تغییر را تقویت کرد، ترویج ارتدوکس گلوکپا توسط دربار چینگ بود، که نه تنها روایت‌ها و آیین‌های تاریخی مغول را تغییر داد، بلکه جانشین بودیسم بومی پیشین مغول نیز شد. در نهایت، الورسکوگ نشان می‌دهد که چگونه این تصور قرن هجدهم از جامعه مغول، که توسط اشراف اداره می‌شد و توسط امپراتور بودایی تغذیه می‌شد، جای خود را به همبستگی پان‌کینگ همه مردم بودایی علیه مسلمانان و مسیحیان و هویت‌های محلی داد که برای اتحاد با یکدیگر متحد شدند. اولین بار اشراف با مردم عادی در یک هویت بودایی مغولی جدید در آستانه قرن بیستم. چینگ بزرگ ما با ارائه یک تاریخ فکری از خودنمایی مغول ها در اواخر امپراتوری چین، تحلیلی روشنگر از تغییرات اساسی در مفاهیم مغولی از جامعه ارائه می دهد. ، حکومت و مذهب از سال 1500 تا 1900 در حالی که بینش های جدیدی را در مورد تاریخ چینگ و بودایی ارائه می دهد، تحت تأثیر قرار گرفتند. خواندن این کتاب برای طیفی از مخاطبان مختلف ضروری خواهد بود، از کسانی که به طور خاص در تاریخ چین و آسیای درونی کار می کنند تا کسانی که به طور گسترده تری به تاریخ امپراتوری ها، پیرامون آن ها و نقش دین در تشکیلات جمعی و دولتی علاقه مند هستند.