خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Social Structures, Aging, and Self-Regulation in the Elderly (Springer Series on the Societal Impact on Aging)

توضیحاتی در مورد کتاب

این مجموعه راه‌هایی را در نظر می‌گیرد که در آن زمینه‌های اجتماعی با تأثیرگذاری بر فرآیندهای خودتنظیمی، پیری را تحت تأثیر قرار می‌دهند. هیچ کس تردیدی ندارد که زمینه های اجتماعی که در آن افراد رشد می کنند تأثیر زیادی بر مسیرهای زندگی دارند. کسانی که در محیط‌هایی به دنیا می‌آیند که آموزش با کیفیت بالا، روابط اجتماعی حمایت‌کننده و دارایی‌های اقتصادی را ارائه می‌دهند، در دوران پیری بهتر از متولدین محیط‌هایی هستند که از چنین منابعی برخوردار نیستند. با این حال، میزان این تأثیرگذاری تازه در حال آشکار شدن است. تحقیقات اخیر نشان می دهد که تجربیات زندگی بر ساختارهای اساسی مغز (مثلاً تأثیر آموزش موسیقی بر سازمان عصبی) و عملکردها (مثلاً فرآیندهای التهابی) تأثیر می گذارد، و اینکه تعلق اجتماعی حتی ممکن است از بیماری آلزایمر محافظت کند. به طور مشابه، به نظر می رسد که آموزش به طور فزاینده ای تأثیر “واقعی” بر یکپارچگی عصبی دارد. بنابراین، زمینه‌های اجتماعی ممکن است به سادگی درها را به روی افراد باز یا بسته نکنند، بلکه ممکن است فرآیندهای خودتنظیمی را در ابتدایی‌ترین سطوح عملکرد تحت تأثیر قرار دهند. اگرچه ساختارهای اجتماعی عموماً به عنوان متغیرهای مستقلی در نظر گرفته می‌شوند که بر پیری فردی تأثیر می‌گذارند، اما می‌توان به توسعه فرآیندهای خودتنظیمی در طول عمر فکر کرد که منجر به رفتارهایی در دوران سالمندی می‌شود که می‌توانند بر ساختارهای اجتماعی تأثیر بگذارند و آن‌ها را تغییر دهند. دو بخش از این کتاب، خودتنظیمی را به عنوان متغیر وابسته در نظر می گیرد و می پرسد که چگونه زمینه های اجتماعی بر فرآیندهای شناختی، عاطفی و خودتنظیمی تأثیر می گذارد. بخش سوم سؤال را معکوس می کند و خود تنظیمی را به عنوان متغیر مستقل و بازنشستگی و سلامت جسمانی را به عنوان متغیرهای وابسته در نظر می گیرد. در این بخش به چگونگی تأثیرگذاری اثربخشی خودتنظیمی بر نتایج فیزیکی و اقتصادی در دوران سالمندی توجه می شود.