خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Basic Latvian

توضیحاتی در مورد کتاب

Год: 2008
Количество страниц: 119

لتونیایی و انگلیسی از راه دور به هم مرتبط هستند. هر دو به خانواده زبان های هند و اروپایی تعلق دارند. زبان لتونی متعلق به شاخه بالتیک با لیتوانیایی به عنوان تنها خویشاوند نزدیک موجود است در حالی که انگلیسی به شاخه ژرمنی با زبان های آلمانی، هلندی و اسکاندیناوی به عنوان خویشاوندان نزدیک آن تعلق دارد. استفاده از زبان انگلیسی به تمام قاره ها گسترش یافته است. زبان لتونی به طور کامل فقط در مرزهای ملی باریک خود در شمال شرقی اروپا استفاده می شود. با این وجود، امروز لتونی کاملاً قادر است پیچیدگی های تمدن مدرن را در تمام جنبه های آن بیان کند. این زبان از رسانه های مدرن استفاده می کند، ادبیات رو به گسترشی دارد و موسسات فرهنگ و آموزش عالی را حفظ می کند.
زبان لتونی علاوه بر اینکه یک زبان مدرن است، باستان گرایی های زیادی را در ساختار خود حفظ کرده است که انگلیسی قرن ها یا حتی هزاران سال پیش آن ها را رها کرده است. زبان لتونی هنوز از صدها پسوند استفاده می کند که موارد دکلنسی، اشکال مختلف کلامی و مشارکتی و کلمات جدید را از مبانی موجود می سازد. در این زبان لتونی و انگلیسی دو نوع زبان مختلف را نشان می‌دهند: لتونی با انبوهی از پسوندها، یک زبان نحوی است در حالی که انگلیسی از نوع تحلیلی است. این تفاوت در سراسر این جلد نشان داده خواهد شد: جایی که زبان لتونی دارای یک کلمه با یک یا چند پسوند است، معادل انگلیسی آن معمولاً عبارتی از دو یا چند کلمه جداگانه خواهد بود.
همانطور که در بقیه اروپا، در اینجا در طول قرون وسطی هیچ زبان ملی مشترکی در لتونی وجود نداشت، فقط گویش‌هایی با منشأ بالتیک مرتبط بودند. مانند بسیاری از کشورهای کوچکتر، لتونیایی ها این بدبختی را داشتند که تحت حاکمیت خارجی قرار بگیرند. در انقیاد، رشد ملیت کند و دردناک بود. هیچ فرهنگ یا ادبیات بومی نمی تواند با فرهنگ کشورهای مستقل اروپای غربی قابل مقایسه باشد. مراکز فرهنگی که در این سرزمین رشد کرده بودند، از نظر زبان و روحشان بیگانه بودند. مانند باسک‌ها، برتون‌ها یا ولزی‌ها، لتونی‌ها فقط از طریق رسانه‌های فرهنگی تحت فرمان خود می‌توانستند کلمه بزرگ‌تر را وارد کنند. افراد تحصیل کرده برای ملت از دست رفتند، زیرا با آموزش خود به خود زبان و فرهنگ بیگانه را انتخاب کردند. ادبیات ناچیزی که از اواخر قرن شانزدهم تا آغاز قرن نوزدهم در لتونی ظاهر شد، یا مذهبی بود یا تقریباً سودمند بود که توسط اربابان بیگانه برای طبقه خدمتکارشان نوشته شده بود. به استثنای برخی از این نوشته‌ها، بیشتر این نوشته‌ها ساختار زبانی و بیانی نادرست را نشان می‌دهند.
به‌رغم تنزل آن به جایگاه طبقه پایین‌تر، زبان زنده لتونی هرگز غنای فرم و بیان باستانی خود را از دست نداد. در طی قرون متمادی، روند تحکیم را طی کرد و یک سنت ادبی «زیرزمینی» را در حیطه خود توسعه داد که واقعاً ملی بود. این ادبیات عامیانه منعکس کننده تمام جهان روستایی و تجربیات آن بود. هنگامی که شروع به جمع آوری شد، آهنگ های محلی لتونی به تنهایی بیش از 90.000 نسخه اصلی را به همراه داشت که انواع آنها به بیش از یک میلیون رسید. در طول قرن نوزدهم، زمانی که لتونی ها شروع به تلاش برای استقلال بیشتر و بیشتر در تمام زمینه های زندگی خود کردند، زبان مردم و ادبیات عامیانه پایه و اساس رسانه ملی شد. شاعران و نویسندگان با استعدادهای برجسته به صیقل دادن زبان ادبی جدید و تنظیم آن با نیازهای زندگی مدرن کمک کردند. تعدیل آن برای مصارف علمی به دنبال داشت. امروز ما زبان استاندارد لتونی را داریم که در خانواده های لتونیایی های تحصیل کرده نیز زبان گفتاری است. عمدتاً شامل ویژگی های زبانی لتونی مرکزی است، اما سایر مناطق نیز سهم خود را داشته اند.