خرید و دانلود نسخه کامل کتاب A Republic No More: Big Government and the Rise of American Political Corruption

این کتاب استدلال می‌کند: ما نتوانستیم آن را حفظ کنیم.

یک جمهوری واقعی منافع مشترک را بالاتر از منافع خاص قرار می‌دهد. برای انجام این کار، قانون اساسی ما یک سیستم دقیق از کنترل و توازن ایجاد کرد که قدرت را در میان شاخه‌های حکومت، که در تضاد با یکدیگر قرار می‌دهند، پراکنده می‌کند. فرامرها معتقد بودند که این امر باعث می‌شود که جناح‌های طمع و طمع قدرت کافی برای تسلط بر دولت را کسب نکنند. در عوض، فقط مردم حکومت خواهند کرد.

طراحی سازمانی مناسب برای این سیستم ضروری است. هر شعبه باید با مسئولیت پذیری اختیاراتی را که به آن اعطا می شود مدیریت کند و همچنین در صورت گمراهی شعب دیگر را سرزنش کند. اینجاست که نسل‌های بعدی با مشکل مواجه شده‌اند: ما بیش از توان دولت خود را با قدرتی بیش از حد تحت فشار قرار داده‌ایم. کنترل‌ها و موازنه‌های قانون اساسی از بین رفته است زیرا نهادهای ایجاد شده در سال 1787 نمی‌توانند به طور مسئولانه از اختیارات دولت گسترده و عظیم قرن بیست و یکم ما استفاده کنند.

نتیجه پیروزی منافع ویژه بر منافع مشترک است. جیمز مدیسون این را جناح گرایی نامید. ما آن را به عنوان فساد سیاسی می شناسیم.

فساد امروز آنقدر گسترده است که دولت ما واقعاً یک جمهوری نیست، بلکه یک دموکراسی با منافع خاص است. همه ممکن است شرکت کنند، بله، اما خطوط خط مشی عمومی نه آنقدر به خیر عمومی بستگی دارد، بلکه به فشار و کشش گروه های مختلف ذینفع مستقر در واشنگتن دی سی بستگی دارد.