خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Aesthetics: Problems in the Philosophy of Criticism

توضیحاتی در مورد کتاب

از https://plato.stanford.edu/entries/beardsley-aesthetics/

سه کتاب و تعدادی مقاله هسته اصلی کار بیردزلی در زیبایی شناسی را تشکیل می دهند. از میان کتاب‌ها، کتاب اول، «زیبایی‌شناسی: مسائلی در فلسفه نقد» (1958؛ چاپ مجدد با پس‌نسخه، 1981)، بسیار اساسی‌ترین، جامع‌ترین و تأثیرگذارترین کتاب است. فراتر از آن، این اولین فلسفه هنر سیستماتیک، مستدل و انتقادی در سنت تحلیلی است. با توجه به گستره وسیعی از موضوعات تحت پوشش در زیبایی شناسی، برخورد هوشمندانه و آگاهانه فلسفی با آنها، ماهیت بی سابقه تاریخی اثر، و تأثیر آن بر تحولات بعدی در این زمینه، تعدادی از فیلسوفان، از جمله برخی از منتقدان بردزلی، استدلال کرده اند. که زیبایی شناسی تاثیرگذارترین و مهم ترین کتاب زیبایی شناسی تحلیلی قرن بیستم است.

در زیبایی شناسی، بیردزلی فلسفه ای از هنر را توسعه می دهد که به سه چیز حساس است: (1) خود هنر و علاقه و نظرات پیش از فلسفی مردم در مورد هنر، (2) اظهارات منتقدان در مورد هنر، و (iii) تحولات در فلسفه، به ویژه، هر چند نه منحصرا، کسانی که در سنت تحلیلی هستند. برای توضیح بیشتر هر یک از این عناصر: (1) در اواخر دهه 1940 و اوایل دهه 1950، زمانی که بیردزلی فلسفه هنر خود را توسعه داد، تحولاتی در هنرها به وجود آمد – اشکال جدیدی در موسیقی، نقاشی و ادبیات پدیدار شد. ظاهر شد-اما همچنین یک قانون تثبیت شده و نسبتاً بزرگ از آثار تقریباً در سطح جهانی وجود داشت که از نظر زیبایی شناختی برتر و شایسته توجه بودند. (2) نقد هنر تبدیل به یک صنعت شده بود، با مکاتب عمده ای از انواع مختلف: مارکسیستی، فرمالیستی، روانکاوی، نشانه شناسی، تاریخی، بیوگرافی. (iii) و فلسفه به روشهای سریع و غیرمنتظره تغییر کرده بود. فلسفه تحلیلی، با تأکید بر زبان و گرایش‌های قوی تجربه‌گرایانه، در کمتر از 20 سال در دانشگاه‌های آمریکا برتری یافته بود و بر صحنه فلسفی تسلط یافت.

بیردزلی به هر یک از این سه نفر پاسخ داد. موضع او در مورد تحولات هنر احتمالاً به بهترین وجه به عنوان اعتدال ذهنی باز توصیف می شود. او از پیشرفت‌های جدید استقبال کرد و اشاره به آثار جدید و آثاری که فاقد درخشش شهرت، شهرت یا شناسایی آماده هستند، اغلب در زیبایی‌شناسی و دیگر آثار او دیده می‌شود. با این حال، او به طور خودکار از آخرین مد، مد یا جنبش استقبال نکرد، اما همانطور که خودش گفت سعی کرد چیزی از یک اثر به دست آورد.

در مورد نقد هنری، مکتب نقدی که بیردزلی را به خود جذب کرد، و فلسفه هنر او در نهایت آن را تضمین می‌کند، به اصطلاح «نقد جدید» است. نقد جدید اثر ادبی را در مرکز توجه انتقادی قرار داد و ارتباط حقایق مربوط به منشأ آثار ادبی، تأثیرات آنها بر تک تک خوانندگان و تأثیر شخصی، اجتماعی و سیاسی آنها را انکار کرد، یا حداقل تا حد زیادی آن را بی ارزش کرد. مطالعه دقیق چیزی است که از یک منتقد خواسته می شود، نه اطلاعات بیوگرافی درباره نویسنده، خلاصه ای از وضعیت جامعه در زمان نگارش اثر، داده هایی در مورد روانشناسی خلقت، پیش بینی در مورد تأثیرات اثر بر جامعه، و مطمئناً قطعه ای از زندگینامه نیست که پاسخ شخصی خود منتقد به اثر را شرح دهد. بیردزلی معتقد بود، اگرچه نقد جدید مبتنی بر نقد ادبی است، و باید به سایر هنرها نیز تعمیم داده شود: همه نقدهای هنری باید تلاش جدی داشته باشند تا ابژه های خود را به عنوان خاص، مستقل و در نوع خود مهم بشناسند. تابع اهداف یا ارزش های باطنی نیست. تمام نقدهای هنری باید تلاش کنند تا بفهمند آثار هنری چگونه کار می کنند و چه معانی و ویژگی های زیبایی شناختی دارند. همه نقدهای هنری باید برای آزمون گزاره های خود به دنبال روش ها و استانداردهای عینی و در دسترس عموم باشند.

تحولات در فلسفه داستان متفاوتی بود. بیردزلی شکلی کلی از فلسفه تحلیلی را پذیرفت که به شدت تحت تأثیر پوزیتیویسم منطقی یا فلسفه زبان معمولی، جنبش‌های غالب آن زمان نبود. برای او، رویکرد تحلیلی به فلسفه هنر چیزی جز بررسی انتقادی مفاهیم و باورهای بنیادین هنر و نقد هنری نیست. انجام چنین فلسفه ای مستلزم وضوح، دقت، و چشم خوب برای شناسایی، افشای و ارزیابی استدلال ها بود، اما زیبایی شناسی را به عنوان یک مطالعه سیستماتیک، یک امکان واقعی باقی گذاشت.