خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Being Human After 1492

توضیحاتی در مورد کتاب

بررسی اجمالی فوق‌العاده ریچارد پیتهاوس از معنای انسان بودن پس از 1492:

… در 9 اوت 2014، مایکل براون، یک مرد سیاه‌پوست غیرمسلح، توسط یک افسر پلیس سفیدپوست در فرگوسن، میسوری به ضرب گلوله کشته شد. جنبشی که برخاسته از شورش های بعدی بود، سکانس جدیدی را در مبارزه علیه نژادپرستی در ایالات متحده آغاز کرد. مانند سکانس های قبلی در آن مبارزه، به سرعت ابعاد بین المللی پیدا کرد، از جمله اینجا در آفریقای جنوبی. یکی از جنبه‌های این لحظه بین‌المللی، رویارویی فوری با این واقعیت است که آنچه سزر آن را «برابری انتزاعی» می‌نامد، به خودی خود پایانی بر نژادپرستی زندگی نیست.

در ایالات متحده، و در جاهای دیگر، این حس وجود دارد که تاریخ به همان اندازه که گذشته است، حال است. درست بیش از یک دهه پیش، Baucom مشاهده کرد که «آنچه بوده است، قابل بازگشت نیست، نمی‌تواند تمام آینده‌های حال را که از آن سرازیر می‌شود، تغییر دهد. زمان نمی گذرد و پیشرفت نمی کند، انباشته می شود. این حس انباشته شدن زمان در زمان حال است که اغلب منجر به استناد از جمله معروف ویلیام فاکنر از Requiem for a Nun در بحث‌های مربوط به نژاد شده است: «گذشته هرگز نمی‌میرد. حتی گذشته هم نیست.»

گذشته صرفاً از طریق قدرت پایدار نیروهای ساختاری عمیق و غیرشخصی، حال را تحت الشعاع قرار نمی‌دهد یا شکل می‌دهد. در سرتاسر اروپا و در جوامع مهاجرنشین مانند استرالیا، برزیل و ایالات متحده، نژادپرستی یک حضور آشکار و تهدیدآمیز در مرکز زندگی سیاسی و اجتماعی است. روانشیسم سفید، اغلب تحت رهبری عوام فریبانه، برای تأمین نظم نژادی ناشی از واقعه 1492 تجمع کرده است. این امر قبلاً به برگزیت در انگلیس، استیضاح رئیس جمهور منتخب در برزیل و انتخاب شخصیتی به اندازه ترامپ منجر شده است. در ایالات متحده.

ما نمی‌توانیم از دورانی که در سال 1492 آغاز شد، بدون سیاستی که بتواند با این روانشیسم مقابله کرده و آن را شکست دهد، گذر کنیم. و ما از این دوران فراتر نخواهیم رفت تا زمانی که «اشیا، به مادی‌ترین معنای کلمه»، همانطور که فانون اصرار می‌کند، «به مکان‌های مناسب خود بازگردانده شوند». اما فاجعه ای که همه ما از آن سرچشمه گرفته ایم، صرفاً موضوع سلب مالکیت و انباشت مادی نیست. همانطور که مایکل موناهان در گفتگو با وینتر استدلال می‌کند، «تاریخ استعمار همچنین تاریخ پیدایش ایده اروپا و اروپایی‌ها است. . . این چنین ایده‌ها و اعمال فرهنگی هستند که ناگزیر آگاهی ما را شکل می‌دهند و آنچه را که عادی و در نهایت عقلانی به حساب می‌آیند، شرطی می‌کنند».