خرید و دانلود نسخه کامل کتاب From discourse to grammar in Tamang: topic, focus, intensifiers and subordination

توضیحاتی در مورد کتاب

Lacito, CNRS, 2006. – 12 p.

اگرچه طبقه‌بندی کلی زبان‌های تبتو-برمنی نامشخص است، زبان تامانگ نپال به وضوح در گروه وسیعی قرار دارد که رابرت شافر (شفر 1955) “بخش Bodish” از “بخش Bodic” تبت-برمن را نامید که تبتی شناخته شده ترین عضو آن است. بخش Bodish از دو شاخه اصلی تشکیل شده است، شاخه Bodish، شامل تبتی کلاسیک و تمام به اصطلاح “گویش های تبتی”، که در نوآوری bdun برای “هفت” سهیم هستند، و “شاخه Tamang” که قبلا “شاخه گورونگ” نامیده می شد. توسط شفر به این دلیل که گورونگ ها به عنوان سربازان ارتش بریتانیا، بارزترین اعضای این گروه بودند. از نظر دانشمندان قبلی، شاخه تامانگ شامل تامانگ (همچنین “مورمی”)، گورونگ و تاکالی (همچنین “تاکسیا” نامیده می شود)، که اخیراً لهجه های Manangke، Nar-Phu و Seke (از این گروه) به آنها اضافه شده است. از روستاهای معروف به پانچگان، «پنج روستای» در نپال)، به علاوه چانتیال، که در وضعیت بسیار بدی قرار دارد. همه اینها دارای انواع گویش یا گویش های فرعی هستند. همه زبان‌های شعبه تامانگ یک سیستم اهنگی چهار رنگی مشترک دارند که ناشی از تقسیم آهنگ دوطرفه اخیر است که می‌توان آن را به‌عنوان یک سیستم دو رنگی قبلی بازسازی کرد، که در هیچ یک از گویش‌های تبتی مشترک نیست. اگر برای Proto-Tibeto-Burman قابل بازسازی نباشد، همانطور که من معتقدم اینطور نیست (اما این یک سوال باز باقی می ماند)، این سیستم دو رنگ اولیه یک نوآوری رایج در شعبه Tamang است.