خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Empirical Truths and Critical Fictions: Locke, Wordsworth, Kant, Freud

توضیحاتی در مورد کتاب

در روایت غالب تجربه گرایی انگلیسی، لاک درک خود را به عنوان موضوعی صرفاً مشاهده می‌دانست که نزدیک به قوانین ادراک فیزیکی است. شاعران رمانتیک انگلیسی و فیلسوفان منتقد آلمانی، تصور لاک را به چالش کشیدند و استدلال کردند که لاک به اندازه کافی قدرت اندیشه را که به خود معطوف می‌شود – برای جدا کردن خود از قوانین جهان فیزیکی، در نظر نمی‌گیرد. کتی کاروت با تلقی متن لاک نه صرفاً به عنوان آموزه فلسفی، بلکه به عنوان روایتی که در آن «تجربه» نقشی غیرمنتظره و غیرمنتظره ایفا می کند، پرسش های موجود در قلب تجربه گرایی را دوباره تفسیر می کند. کاروت با کشف مجدد ردپاها و دگرگونی‌های این روایت در وردزورث، کانت و فروید، استدلال می‌کند که این نویسندگان نباید تنها به‌عنوان رد یا غلبه بر دکترین تجربی خوانده شوند، بلکه باید در روایت‌های خود دوباره با رابطه پیچیده و دشوار بین زبان و تجربه مواجه شوند. آغاز تحقیق او با لحظه تأمل تجربی در مقاله لاک در مورد درک انسانی – زمانی که مادری دیوانه به سوگ فرزند مرده خود می نشیند – کاروت می پرسد که تجربه گرایی خود را به عنوان یک عمل سوگواری نشان می دهد به چه معنی است و به بررسی این می پردازد که چرا صحنه های سوگواری دوباره در متون بعدی مانند پیش درآمد وردزورث، مبانی متافیزیکی علوم طبیعی کانت و پیشروی هر متافیزیک آینده، و تمدن فروید. کاروت از این خوانش‌ها روایتی تکرارشونده از فقدان رادیکال و جابجایی مداوم شی یا عامل از دست دادن را دنبال می‌کند. در لاک این مادر است که برای فرزند مرده اش سوگواری می کند، در حالی که در وردزورث این کودک است که برای مادر مرده سوگوار است. در کانت، پدر پسر را می‌کشد، در حالی که در فروید، پسران پدر را می‌کشند. همانطور که او این الگو را دنبال می‌کند، کاروت نشان می‌دهد که ادعاهای مفهومی هر متن برای عبور از تجربه‌گرایی، ادعاهای ضمنی برای حرکت فراتر از مرجع است. با این حال، او استدلال می کند که روایت مرگ در هر متن، پس مانده ای ارجاعی به جا می گذارد که با منطق تجربی یا مفهومی قابل بازیابی نیست. بنابراین، کاروت، در هر یک از این نویسندگان، تنشی بین انتزاع یک زبان مفهومی رها از ارجاع و مقاومت ارجاعی قانع کننده داستان های خاص در برابر انتزاع را آشکار می کند.