خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Lost White Tribes: The End of Privilege and the Last Colonials in Sri Lanka, Jamaica, Brazil, Haiti, Namibia, and Guadeloupe

توضیحاتی در مورد کتاب

بیش از 300 صد سال پیش، اولین استعمارگران اروپایی در آفریقا، آسیا و دریای کارائیب فرود آمدند تا پایگاه های دائمی امپراتوری های بزرگ را پیدا کنند. این مهاجرت حماسی تا پس از جنگ جهانی دوم ادامه یافت، زمانی که برخی از این مستعمرات استوایی به کشورهای مستقل سیاهپوست تبدیل شدند و استعمارگران سفید مجبور شدند – یا انتخاب کردند – به کشور مادر بازگردند. با این حال، در میان نوادگان قدرت‌های استعمارگر، عده‌ای بودند که در فقیرترین اقشار جامعه رانده شده بودند و ناتوان از پرداخت هزینه‌های سفر طولانی به خانه، پشت سر گذاشته شدند و هم توسط جمعیت بومی مظلوم سابق و هم از سوی مهاجران سفیدپوست ممتاز مدرن نادیده گرفته شدند. .

در سپیده دم قرن بیست و یکم، این قبایل سفید گمشده هنوز پابرجا هستند، در دره ها و تپه های دور افتاده یا در میان کلانشهرهای در حال رشد، در فقر زندگی می کنند و از اسطوره های اجداد استعماری خود مراقبت می کنند. اگر امیدوارند “پاکیت” پوست روشن خود را حفظ کنند، مجبور به ازدواج در درون گروه خود می شوند، آنها بین خاطره امتیازات گذشته و فشار فوق العاده برای ادغام سرگردان هستند. همه در حال کاهش هستند. برخی در آستانه انقراض هستند و برای زنده ماندن در کشورهایی می جنگند که آنها را به دلیل رنگ پوست و سنت هایی که نشان می دهند طرد می کنند. اگرچه این افراد برای نسل‌ها ساکن هستند، اما به‌طور دائمی در جای خود نیستند، یادآوری ناخوشایند و شرم‌آور از گذشته در کشورهایی که به تازگی تعریف شده‌اند و مشتاقند هم خود و هم سرزمین‌های تاریخی‌شان را فراموش کنند.

در فضای دورافتاده و در سائوپائولو شلوغ، «کنفدرادوس» برزیل، نوادگان خانواده‌های کنفدراسیونی که از جنوب آمریکا گریختند تا جامعه‌شان را در اینجا بازسازی کنند، به جای رویارویی با یانکی‌های پیروز، باقی مانده‌اند. در آن زمان و در حال حاضر، این کشاورزان بالقوه فقیر، به خاطره‌ی رمانتیک خود از گذشته‌ی غرورآمیز خود می‌چسبند. در سریلانکا که زمانی سیلان بود، بچه‌های داچ برگر در عمارت‌های در حال فرو ریختن‌شان تسخیر می‌شوند، به نمایش در می‌آیند و ظاهرشان را حفظ می‌کنند. در جنگل بخار‌آلود گوادلوپ، ماتینیون بلان‌های همخون و بدشکل موجودی را می‌تراشند در حالی که ادعای خون پادشاهان فرانسوی در رگ‌هایشان دارند. در سواحل جامائیکا، مرد جوانی با بلوندهای نامتناسب – از نوادگان فقیر کفاشی از دوک نشین ساکسونی که به خدمتکار اجاره ای تبدیل شد تا از آلمان به دنیای جدید عبور کند – هنوز به دریای کارائیب خیره می شود. قرن و نیم بعد لهستانی های هائیتی از نیروهایی هستند که توسط ناپلئون برای سرکوب شورش های بردگان فریفته شده اند. وعده او مبنی بر استقلال برای میهنشان محقق نشد. آنها در دره های پنهان در داخل جزیره باقی می مانند. در گستره‌های بیابانی جنوب غربی آفریقا، باسترهای معروف و متدین، آفریقایی‌های با چشم سبز و نژادی مختلط، همچنان با جدیت به دنبال ادعاهای ارضی گسترده هستند، زیرا دلالان قدرت جدید قاره آنها را کنار می‌کشند. اینها قبایل سفید گمشده هستند.

این وقایع شگفت انگیز بیش از ورود به دنیایی که با آن ناآشنا هستیم، دنیایی را می گشاید که ما حتی نمی دانستیم وجود دارد. ریکاردو اوریزیو در گزارش استادانه خود آخرین فصل از تاریخ جهان پسااستعماری را نوشته است و این مردمان فراموش شده مورخ منحصر به فرد خود را در او یافته اند.