خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Neuroethics: Challenges for the 21st Century

توضیحاتی در مورد کتاب

با یقین می توان گفت که با وجود تقریباً سه هزار سال تلاش، گمانه زنی و بلاغت فلسفی نتوانست نظام اخلاقی منسجم و عملی ایجاد کند: نظامی که در زندگی روزمره قابل اجرا باشد و به قدرت ها و محدودیت های انسان احترام بگذارد. . دگم دینی نیز علیرغم اطمینان به خلاف آن، در استدلال اخلاقی کوتاهی کرده است. در عوض، به نظر می‌رسد که دین بر خلاف ماهیت و هویت بشریت عمل می‌کند و به جای آماده‌سازی افراد برای این زندگی، هدف خود را آماده‌سازی برای زندگی فراتر از قبر است، در بهشتی ساختگی که در آن به معیارهای اخلاقی به اندازه کافی عجیب نیازی نخواهد بود. با این حال، انحصار اخلاق و اخلاق توسط فلسفه و دین رو به پایان است و مرگ خدا فقط یک گزاره نیچه ای بلاغی نیست. این بار واقعیت دارد، اما خوشبختانه علم وارد عمل شده است تا این شکاف را پر کند، دورنمایی که زمانی توسط علمای اخلاق و دین گرایان غیرممکن تصور می شد و معتقد بودند که «مغالطه طبیعت گرایانه» و «جبر ذاتی» علم نمونه های قوی متقابلی هستند. به هر نوع علم اخلاق یا مسئولیت اخلاقی.

اما در سه دهه گذشته، عمدتاً به دلیل پیشرفت فناوری برای مطالعه فرآیندهای شناختی در مغز، علوم اعصاب راه را برای دیدگاه جدیدی برای اخلاق نشان می دهد. از آن به عنوان اخلاق اعصاب یاد می شود، در رساله های کوتاه و مقالات تحقیقاتی مختلف و چند کتاب مورد بحث قرار گرفته است که این یکی از آنهاست. اگرچه توسط یک فیلسوف نوشته شده است، اما مطالب آن ارزش مطالعه را دارد. این افزودنی قابل توجه به بحث اخلاقی است و همچنین مقدمه خوبی برای علوم اعصاب شناختی انگیزه ها و اعمال انسان است.

کسانی که از حدس و گمان های توخالی فلسفی در ملاحظات اخلاقی خسته شده اند، ممکن است تصمیم بگیرند که این کتاب را نخوانند، با توجه به وابستگی علمی نویسنده. چنین تصمیمی اشتباه خواهد بود، زیرا نویسنده به وضوح بیان می کند که رویکرد فلسفی به اخلاق باید توسط آنچه در علوم اعصاب تجربی شناخته شده است محدود شود. وی همچنین ابراز امیدواری می کند که فیلسوفان حرفه ای به این کتاب توجه جدی داشته باشند. بدون شک بسیاری این کار را خواهند کرد، زیرا به نظر می رسد که بسیاری از فیلسوفان متأخر، ادغام علم با نظام های فکری خود را مصالحه ای احساس نکرده اند. امیدواریم این روند افزایش یابد.

بحث های جالب زیادی در این کتاب وجود دارد. یکی از مواردی که به ویژه جذاب است به امکان ذهن خوانی در آینده نزدیک مربوط می شود. نویسنده به «درجه اشتراک» در همبستگی‌های عصبی فکر و این احتمال اشاره می‌کند که افکار بسیار پیچیده یا انتزاعی ممکن است در طول زمان پایداری کمتری داشته باشند و در بین موضوعات بسیار متغیر باشند. این یک مشاهده بسیار مهم است، زیرا یک سؤال طبیعی که باید پرسیده شود این است که آیا می توان افکار را تا حدی با یکدیگر “درهم” کرد که کاهش یکی منجر به کاهش دیگری شود. در همین راستا، نویسنده از “ماژول های مغز” صحبت می کند که به طور منحصر به فرد به وظایف مختلف اختصاص داده شده اند. از آنجایی که یک ماژول منحصر به فرد مسئول انجام این وظایف است، مهندسی معکوس فرآیندهایی که به کار می‌گیرد ساده خواهد بود. اما، نویسنده استدلال می‌کند، الگوهای فکری پیچیده‌تر و انتزاعی‌تر نتیجه یک ماژول خاص نخواهد بود، بلکه در عوض توسط الگوهای مغزی کلی‌تری مدیریت می‌شود. در حالی که وظایف ذهنی خاص حوزه نتیجه فشارهای تکاملی است، وظایف عمومی حوزه بیشتر نتیجه ی ویژگی‌های شخصی است. بنابراین دستکاری یا “خواندن” آنها توسط یک شخص علاقه مند دشوارتر خواهد بود.

بحث بسیار جالب دیگری که در این کتاب وجود دارد به عصب شناسی اراده آزاد مربوط می شود. اراده آزاد در هر بحثی از اخلاق یا مسئولیت شخصی بدیهی تلقی شده است، اما بسیاری از جامعه علوم اعصاب شروع به تردید در وجود آن کرده اند. نویسنده یک مثال متقابل جالب برای آزمایش انجام شده توسط بنجامین لیبت و دانیل وگنر ارائه می دهد که مدعی است نشان می دهد که اراده آزاد یک توهم است. نویسنده در مخالفت خود با ادعای لیبت/وگنر، که آگاهی نقشی در تصمیم‌گیری ندارد، زیرا دومی خارج از کنترل انسان است. اما این مانع از اراده آزاد نمی‌شود، زیرا مشورت آگاهانه کیفیت تصمیم‌گیری را تشدید می‌کند و تصمیم‌گیری توسط مکانیسم‌های «فرع شخصی» اداره می‌شود. اما این مکانیسم‌ها بر اساس باورها، اهداف و دیگر سوگیری‌های شخصی ساخته می‌شوند، بنابراین درست است که بگوییم وقتی “آنها تصمیم می‌گیرند، ما تصمیم می‌گیریم”.