خرید و دانلود نسخه کامل کتاب On the Essence of Wuthering: Philosophical Interpretation of Shelley’s “Ode to the West Wind”

توضیحاتی در مورد کتاب

شاید این تحقق بخشی از آن چیزی باشد که شلی در هنگام نوشتن این قصیده در نظر داشت و بنابراین (تحقق) ماهیت قصیده بسیار دور و بی ربط باشد، اما با این حال من ادعا می کنم که خواندن آن بسیار خواهد بود. به منبع آن (قصیده) نزدیک تر است. اما چگونه ممکن است این اتفاق بیفتد؟ چگونه ممکن است یک تفسیر به منبع آنچه تفسیر می کند نزدیکتر باشد در حالی که آن (تفسیر) از ماهیت آن چیزی که تفسیر می کند بسیار دور است؟ صادقانه بگویم، اینها سوالات سختی هستند. به آنهایی که شاید هرگز پاسخ درست داده نشوند، شاید حتی پاسخ واقعی داده نشوند. اما با این حال، در اینجا ادعایی وجود دارد، بنابراین حداقل باید سعی شود به نوعی اشتباه شود. اما قبل از هر تلاشی برای ظلم، باید مطمئن شد که ماهیت این قصیده چیست. پس می توان بعد از آن نشان داد که وقتی ادعا می رسد، مبدأ و ماهیت قصیده دست به دست هم داده اند یا از هم دور نیستند، اما بسیار نزدیک و نزدیک ساکن هستند. و برای همه اینها باید وارد مسیر قصیده شد و قصیده را از اول تا آخر، چند بار یا به اندازه نیاز خواند. بنابراین در اینجا، چیز زیادی برای گفتن وجود ندارد که مترجمان دیگر نگفتند. اما رابطه واقعی که مفسران دیگر از قلم انداخته بودند، بین باد و این رنگ هاست. در سطر ششم، قصیده می گوید که باد آنها را به بستر می برد. در اینجا باید به کلمه «تخت» توجه کرد. این کلمه از نظر ریشه‌شناسی به معانی فرعی مانند «حفر کردن، سوراخ کردن» پناه می‌دهد. و این افعال افعال بسیار قدرتمندی هستند. آنها همان معنای افعال «نفوذ کردن، نفوذ کردن» را دارند. آنها کلمات قدرتمندتری هستند. این کلمات و افعال قدرت خود را از ذائقه صمیمیت خود می گیرند. آنچه که نافذ یا نافذ یا نفوذ کننده است آنچه در درون است، آنچه در داخل است، آنچه به درون وارد می شود، آنچه نزدیک است. به همین دلیل است که تخت تنها برای هر فرد مکانی خاص است. تخت فقط یک مکان یا ابزار برای خواب و استراحت نیست. یک تخت این انتظار را دارد که بیشترین استقبال را داشته باشد. اما هنوز وقتی یک بازدیدکننده یا مهمان به خانه ای می آید، در اتاق خواب از او استقبال نمی شود یا از او پذیرایی نمی شود. مردم برای آن مناسبت از اتاق نشیمن یا مهمان استفاده می کنند. زیرا پذیراترین بودن (تخت) آن، به ویژه فقط نیازها، صاحبش را می خواند. صاحب آن کسی نیست که به طور مرتب از تخت استفاده می کند، یا آن را خریده یا روی آن می نشیند یا وقتی زمانش می رسد، روی آن می خوابد. وقتی دو یا سه دوست (عمدتاً دختر بچه‌ها) در خانه یکی از دوستانشان برای خوابیدن ملاقات می‌کنند، بیشتر وقتشان را نه در اتاق نشیمن یا جای دیگری در خانه، بلکه در اتاق دوستشان می‌گذرانند، معمولاً روی تخت یا نزدیک آن. . فرقی نمی کند در مورد چیزی صحبت کنند یا بازی کنند یا در غیر این صورت، آن را روی تخت یا اطراف آن انجام می دهند. زیرا آنها نه تنها زمانی را در جایی می گذرانند، بلکه با یکدیگر صمیمیت می گذرانند، در حالی که در حال گفتگو با یکدیگر هستند و پیوندهای دوستی را تقویت می کنند، در واقع کاری که انجام می دهند کندن در روح خود و نفوذ در دیگران است و به دیگران اجازه نفوذ می دهند. آنها کاری که آنها انجام می دهند در واقع پاسخ دادن به تماس تخت است. و از زاویه ای دیگر اما به همین دلیل، زوج های عاشق شب خود را در یک تخت با هم می گذرانند. زیرا تخت، به‌عنوان خوش‌آمد، جایی و چیزی است که حفاری روح، یا خود، بیشتر اتفاق می‌افتد. وقتی دختر یا پسر کوچک او در جای دیگری به خواب می رود، پدر یا مادری فرزندش را به تخت خود می برد. این صحنه «حمل کودک کوچک به رختخوابش» یکی از تصاویر نادر، واضح و واضح از تخت به عنوان خوش آمد گویی است. زیرا وقتی مادر یا پدر کودک را در رختخواب خود می گذارد، او را در آغوش می گیرد. این چیزی است که اساسا متفاوت از رفتن به رختخواب در زمان خواب یا استراحت است. وقتی کسی با دفترچه یادداشت و چیپس سیب زمینی و کوکاکولا به رختخوابش می رود تا بخوابد یا استراحت کند یا برای تماشای فیلم به همراه دفترچه یادداشتش و چیپس سیب زمینی و کوکاکولا، تخت معمولاً ناآماده گیر می افتد. (در اینجا منظور من نامرتب نیست، بی نظم بودن صرفاً به معنای چیزی فیزیکی است. بیشتر منظورم این است که قرار است از آن استفاده شود زیرا فقط یک مکان غیر مقدس و معمولی یا ابزاری است که به اندازه کافی راحت است. شخصیتی که به آن داده شده است، فقط چیزی است که بسیار دور از عمیق ترین معنای، ماهیت خود – بستر – است.) هیچ زمانی برای آن وجود ندارد که آماده شود تا پذیرا شود و کسی را که در شرف خواب است یا در آغوش بگیرد. برای استراحت یا هر کاری که در آن انجام شود. به همین دلیل است که مالک واقعی آن کسی است که به آن، به دعوت آن، به دعوت ذاتش متمایل شود. در کنار اینها، وقتی کسی در جای دیگری به خواب می رود، ممکن است او را بیدار کند و بگوید برو روی تختش. به این دلیل است که به عنوان پذیراترین، تخت جایی است که شخص در هنگام خواب به آن تعلق دارد. نه به این دلیل که راحت‌ترین مکان برای خوابیدن است (همه می‌دانند خوابیدن و خوابیدن روی یک کاناپه اتاق نشیمن در مقابل تلویزیون چقدر راحت است) بلکه به این دلیل که یک فرد واقعاً تنها در حالی که می‌خوابد با خودش است. . هیچ “در اطراف” واقعی دیگری برای خوابیدن وجود ندارد. هیچ «مکانی» وجود ندارد که یک انسان می‌تواند و لزوماً در آن باشد و نیز باشد، مثل قبل در لحظه‌های بیداری. دیگر دوگانگی ماده-ابژه وجود ندارد. زمان یا مکان نمی توانند به همان شکلی رفتار کنند که با بیداران رفتار می کنند. این تنها زمانی است که او می تواند ببیند، گوش کند، بشنود، لمس کند، با این حس که درون/درون یا بیرون وجود ندارد ارتباط برقرار کند. هیچ فرقی بین این دو نیست هیچ طرفی وجود ندارد. «هستی-هستی» یا «هستی-آنجا بودن» وجود ندارد. البته هیچ موضوع آگاهانه، ذهن یا خودی نیز وجود ندارد که اینها را عمل کند، اما مهم نیست، زیرا اولاً، خودآگاهی یا/یا ناخودآگاهی (یا آنهایی که قبلاً نام برده اند) نمی توانند و نمی توانند. تمام خودیت را در دست بگیرند (چون همانطور که قبلاً در تاریخ های فلسفه گفته می شود؛ یک موضوع، یک خود بر حس/تحقق/آفرینش این طرف ها ساخته می شود) و ثانیاً تعبیر پدیدارشناسانه و هرمنوتیکی خواب در. -خیلی خوشایند است/شامل بسیار بیشتر از آن چیزی است که یک کلمه، زبان، اندیشه، تفکر قادر به حمل آن است. فقط برای روشن شدن، باید در اینجا ذکر شود که این هیچ نوع تعبیری از خوابیدن نیست. من علاقه ای به خوابیدن ندارم یا در مورد آن صحبت نمی کنم. این در مورد خوابیدن در بیشترین استقبال است. فرد می تواند تمایل داشته باشد، نیاز به خواب زیاد داشته باشد و سپس ساعت ها و روزها در راحت ترین رختخواب خود بخوابد و این می تواند تا پایان عمر ادامه داشته باشد، اما ممکن است هرگز به بهترین شکل بخوابد. و با پیروی از اینها، اکنون می توان گفت که آن «لمس ها، گوش دادن، شنیدن ها، ارتباطات» در واقع یک حفاری، یک نفوذ است. آشپزخانه یک آشپزخانه است زیرا کسی در آن آشپزی می کند (کلمه «آشپزخانه» از کلمه لاتین coquina می آید که از فعل لاتین coquere، «پختن» می آید). دستشویی یک دستشویی است زیرا می توان دست ها، صورت و غیره را شست (کلمه «دستشویی» از فعل لاتین lavare، «شستن» می آید). و تخت، بستری است، زیرا می‌توان در آن نفوذ کرد، نفوذ کرد، در آن به خود (یا خود صاحبان دیگر نزدیک یا در آن) نفوذ کرد. کسی که -/در/با/اطراف/نزدیک خوش‌آمدترین است، در واقع حفار، سوراخ‌کننده، نفوذگر، «نفوذکننده» است. بنابراین، وقتی شلی می‌گوید که باد غرب همان چیزی است که می‌آورد، آنها را به رختخواب زمستانی‌شان می‌برد، منظور شعر فقط گفتن/ایجاد/تحمل تصویر متحرک «همان‌طور که باد می‌وزد، برگ‌ها در اطراف حرکت می‌کنند» نیست. هوا و سپس فرود آمدن / سقوط در زمین برفی، زمین ‖ بلکه به معنای نشان دادن معنای پنهان تخت، به عنوان کسی که به رختخواب می رود، نزدیک تخت است. البته او به چیزهایی که در سه صفحه اخیر در این مقاله گفته شده است فکر نمی کرد، اما مهم نیست، زیرا قصیده به اینها فکر می کرد. اینها را صرفاً برای در میان گذاشتن راز باد غرب با خواننده، مترجم و همچنین با شاعری که آن را می نویسد، در نظر گرفت. اما فکر نمی‌کنم شلی صدای قصیده‌اش را نشنیده باشد.