خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Participatory Practices in Art and Cultural Heritage: Learning Through and from Collaboration

توضیحاتی در مورد کتاب



این جلد ویرایش شده، شیوه های مشارکتی در هنر و میراث فرهنگی را تجزیه و تحلیل می کند تا مشخص کند چه چیزی را می توان از طریق و از همکاری در سراسر مرزهای انضباطی آموخت. به دنبال پیشرفت‌های اخیر در موزه‌شناسی، سیاست‌ها و شیوه‌های موزه‌ها تمایل دارند مشارکت جامعه را بر تمرکز سنتی بر جمع‌آوری و حفظ اشیای موزه‌دار اولویت دهند. در بسیاری از مؤسسات موزه، تغییر از تمرکز بر اشیاء به تمرکز بر مخاطبان صورت گرفته است. شیوه های هنری در هنرهای تجسمی، موسیقی و تئاتر نیز به طور فزاینده ای شکل های مشارکتی به خود می گیرند. دنیای میراث فرهنگی شاهد افزایش مدل های حکومتی مشارکتی بوده است که بر تخصص جوامع محلی نسبت به متخصصان آموزش دیده ترجیح داده است. در حالی که موسسات موزه، هنرمندان و سیاست گذاران مشارکت را ابزاری برای اجرای سیاست تنوع، راه حلی برای گسست اجتماعی و نوعی کنشگری فرهنگی می دانند، چنین مشارکتی بحث هایی را در مورد تعاریف و موضوعات مربوط به توزیع اختیارات نیز برانگیخته است. ، قدرت، تخصص، نمایندگی و نمایندگی. در حالی که اشکال جدید مشارکت مخاطب و جامعه و مدل‌های متناظر برای «هم‌آفرینی» شکوفا می‌شود، نقدهای بنیادی اما فلج‌کننده فراوان است و تدوین چارچوب‌های اخلاقی و دستورالعمل‌های عملی، نه به ذکر تأملات نظری و ارزیابی انتقادی شیوه‌ها، با تأخیر مواجه است. /span>

این کتاب فضایی برای تأمل انتقادی در مورد شیوه‌های مشارکتی با هدف پرسیدن و پاسخ به این سوال ارائه می‌کند: چگونه می‌توانیم مشارکت بهتر را یاد بگیریم؟ برای انجام این کار، بر ظهور هنجارها و اشکال جدید همکاری به عنوان مشارکت و درس‌های واقعی آموخته‌شده از شیوه‌های مشارکتی تمرکز می‌کند. اگر همکاری فرمول‌بندی به هم وابسته مشکلات است و مستلزم تعریف مشترک فضای مشکل مشترک است، چگونه می‌توانیم به بهترین شکل یاد بگیریم که در سراسر مرزهای انضباطی همکاری کنیم و دقیقاً چه چیزی از چنین همکاری‌هایی می‌توان آموخت؟